Σχετικά με τον Δενέγρη

Για χρό­νια διά­βα­ζα νω­ρίς / Vodka for breakfast & γυα­λιά ηλί­ου στην κου­ζί­να / αυ­γά μά­τια & «η πορ­το­κα­λά­δα μου», ως ήθε­λ’ ο Capote / Με­τά ο κα­φές / Κι ο Δε­νέ­γρης πά­ντα πα­ρών εκεί­νη τη Δε­κα­ε­τία του Ογδό­ντα  /  Πα­ρέα με τον Νόλ­λα, αυ­τούς δια­βά­ζα­με στα­θε­ρά  / Δί­πλα στον Ginsberg και στον Bernhard και στον Debord.

Για χρό­νια διά­βα­ζα νω­ρίς  /  Έξι το πρωί στο πό­δι  / και κραύ­γα­ζα απο­σβο­λώ­νο­ντας τη θυ­ρω­ρί­να, «Φο­βά­σαι κά­τι το μι­σείς, κι ύστε­ρα το μι­μεί­σαι» /  την ίδια ώρα που ο Τα­σού­λης μας, πλοη­γός & παί­κτης  /  ανέ­λυε μια ντρί­μπλα του Μί­μη Πα­παϊ­ω­άν­νου  / με τον Σω­τή­ρη Κα­κί­ση / ή την υφή ενός υπο­κα­μί­σου / με τον Γιάν­νη Τζώρ­τζη / ή την ποιό­τη­τα του ουί­σκυ σά­ουρ στου Ακρί­θα­κα το Βε­ρο­λί­νο, και της Φώ­φης / με τον Θά­νο Στα­θό­που­λο.

Για χρό­νια διά­βα­ζα νω­ρίς / χω­ρίς φύλ­λο πο­ρεί­ας και ατζέ­ντα / μο­νά­χα της στιγ­μής τα χρεια­ζού­με­να / Δε­νέ­γρης & Νόλ­λας / Πεν­τζί­κης & Κα­ρού­ζος / Έγε­λος & Αυ­γου­στί­νος / Αρα­νί­τσης & Πα­πα­γιώρ­γης / Θειά­φι & Απο­θέ­ω­ση / Κι ύστε­ρα έπαιρ­να τους δρό­μους / τους μέ­σα μου / τους μύ­χιους / στα εσω­τε­ρι­κά το­πία / και κραύ­γα­ζα / τα­ράσ­σο­ντας τους τε­θνε­ώ­τες που λα­γο­κοι­μού­νταν / στις κόγ­χες του μυα­λού μου / ναι, κραύ­γα­ζα, «Αυ­τή η γυ­ναί­κα / Δεν μπό­ρε­σε να κρα­τή­σει τον μύ­θο της»! / Κι ας μπό­ρε­σε / Κα­θώς φά­νη­κε με­τά εί­κο­σι έτη.

Για χρό­νια διά­βα­ζα νω­ρίς / άμα τη έω / πί­νο­ντας εω­θι­νή βότ­κα / και την πορ­το­κα­λά­δα μου / σκε­φτό­με­νος πά­ντα «Θά­να­τος» / όταν στο νου μου ερ­χό­ταν η Πλα­τεία Κά­νιγ­γος / με τη Στοά Hollywood / με τα ξη­ρο­καρ­πά­δι­κα / με τα πε­ρί­πτε­ρα φορ­τω­μέ­να underground έντυ­πα κι εφη­με­ρί­δες των γκρου­πού­σκου­λων

Για χρό­νια διά­βα­ζα νω­ρίς / Beat Generation & situationnistes / Με τα μυα­λά / έξι η ώρα το πρωί / στα κά­γκε­λα / που πε­ριέ­βαλ­λαν τον Κή­πο / Κι ο Κή­πος ήταν η κα­τοι­κία Εκεί­νης / που ήταν η πιο εύ­μορ­φη / εν­διαί­τη­μα ήταν ο Κή­πος / της Κού­κλας που πύ­ρω­νε την καρ­διά και το μυα­λό / κά­θε ερα­σι­τέ­χνη Ρο­βε­σπιέ­ρου / Κι ύστε­ρα / με­τά το διά­βα­σμα των πέ­ντε θα­λασ­σών ωρών / και των δύο ηπεί­ρων τό­μων / σπεύ­δα­με στον σι­νε­μά / στον κι­νη­μα­τό­γρα­φο τρυ­πώ­να­με / να δού­με / ο Τζώρ­τζης / ο Στα­θό­που­λος / εγώ / το φιλμ του Σταύ­ρου με τον Τά­σο / σκυ­φτός, σκυ­θρω­πός, σκε­φτι­κός / κα­θη­γη­τής Κοι­νω­νιο­λο­γί­ας / να το σκά­ει απ᾽ τ᾽ αμ­φι­θέ­α­τρα / και να συ­χνά­ζει στα μπι­λιάρ­δα / να φλα­νά­ρει στην Αθή­να / ανα­ζη­τώ­ντας μια ζώ­νη / που να μην εί­ναι ναρ­κο­θε­τη­μέ­νη / από τις φαι­νο­με­νι­κό­τη­τας / ένα το­πίο / όπου να στρέ­φει το βλέμ­μα / στη μέ­θε­ξη και στην κα­τά­νυ­ξη / κι ένα ρυά­κι / με γάρ­γα­ρο νε­ρό / και να μο­νο­λο­γεί / «Έχω την ελευ­θε­ρία της πτώ­σε­ως / Αυ­τή η πτώ­σις / Εί­ναι δι­κή μου / Και μου ανή­κει».

[ Κυ­ψέ­λη, Μάρ­τιος 2020 ]