Πάθος. Βάθος. Λάθος. Ιδού πώς συνοψίζεται το βιος σας, το έχειν σας, το είναι, το φαίνεσθαί σας, πρωτοπαλίκαρα της ντανταϊστικής παλινδρόμησης και lost bodies της Παρακατιανής Τεντώστρας, και, ναι, έχει ειπωθεί, Χάιντεγκερ του Πεζοδρομίου, τζαναμπέτηδες της συμφοράς και δεκίρικοι της δεκάρας, που θέλατε και τον Τζόρτζιο Δεκίρικο τον Βολιώτη να οικειοποιηθείτε, τρομάρα σας, ναι, έχει ειπωθεί ότι το πάθος σάς συνέχει όταν καταπιάνεστε με την εκάστοτε παρανοϊκοκριτικώς (άλα της, Νταλί!) δημιουργική ιδέα που σκάει out of the blue στο διασαλευμένο σας μυαλό, εις βάθος την επεξεργάζεστε και την αναλύετε, και εν συνεχεία τα κάνετε μαντάρα, ενδίδετε στο λάθος, και έχετε γεια βρυσούλες, το βάζουν στα πόδια, έντρομοι και, ενίοτε, αηδιασμένοι οι χορηγοί. Τωόντι, σεις, οι Οδυσσέας Γεωργίου και Αντρέας Κτενάς, πάει να πει ο Διδάκτωρ του Τίποτα, ο Πυργοδεσπότης του Άλαμουτ, και ο Ρασκόλνικοφ της Κυψέλης ο Δεύτερος, alias Ράσκυ ΙΙ, δεσμώτες είστε του τρίπτυχου Πάθος/Βάθος/Λάθος, εντός και εκτός και επί τα αυτά, αλλά έχετε χάρη που είστε γελαστά παιδιά και δε χαμπαριάζετε, και μετά το εκάστοτε φιάσκο πάτε γι᾽ άλλα, αμέριμνοι μες στον ζόφο, χαζοχαρούμενοι μες στην κακουχία, απτόητοι μες στην αναμπουμπούλα.
Τι έγινε πάλι; Ο κακός χαμός έγινε πάλι. Της τρελής έγινε πάλι. Της κακομοίρας έγινε πάλι. Και τι δεν έγινε πάλι; Το ελαναδείς έγινε πάλι. Του Ελαλαμέιν έγινε πάλι. Του Τρισταντζαράκου έγινε πάλι. Ουσιαστικά, το παίξατε σπασμένο τηλέφωνο ερήμην σας, πάει να πει δίχως να το θέλετε, ακουσίως, και να τ᾽ αποτελέσματα! Στα μανταλάκια, πρωτοσέλιδοι, σε φυλλάδα πιο κίτρινη κι από του αβγού τον κρόκο, σκάνδαλο, σάλος, διασυρμός. Πάτε για την πρωινή σας περιπολία στο χρόνο, τα πέντε ώς οχτώ χιλιόμετρα που έχετε συμφωνήσει να διανύετε σκεπτόμενοι (διότι, ναι, και εσείς δικαιούστε να σκέφτεστε προτού αποχαυνωθείτε από τα αλκοολούχα και την ακρόαση έργων των Can και του Captain Beefheart και των Fall), και ο ένας, ο Ράσκυ, σεργιανάει στις ολλανδικές τουλίπες —ζήτω ο Carolus Clusius!—, με σημειωματάριο στην τσέπη και λεπτό μαρκαδοράκι, ενόσω ο άλλος, ο Γεωργίου, κάνει τη φλανερί του στο Πεδίον του Άρεως, αναζητώντας, ανώφελα, παπαρούνες, ο ανυπόμονος, και συνεννοείστε, εν συνεχεία, παίζοντας στα δάχτυλα όχι των κοριτσιών σας τα θέλγητρα αυτή τη φορά αλλά τα της τεχνολογίας σούπερ επικοινωνιακά μαραφέτια, βιντεοκλήσεις, ζουμ, ηχητικά μηνύματα, και ούτω καθεξής, ώστε να διαβουλευτείτε και να καταστρώσετε νέα σχέδια, και τα λοιπά. Κι όπως, λοιπόν, κάνετε τη βολταρέν σας με τρεις χιλιάδες χιλιόμετρα απόσταση, αλλά ταυτοχρόνως, ο ένας, ο Οδυσσέας, ξεμπουκάροντας από το Άλσος, υψώνει το βλέμμα, και σας βλέπει στα μανταλάκια. Σοκ!
Πάθος. Βάθος. Λάθος. Είχατε βάλει μπροστά νέα ματσαράγκα. Είχατε αρχίσει, με πάθος, οφκόρς, να θητεύετε εκ νέου στα κείμενα και στη βιογραφία του Βίλχελμ Ράιχ, τώρα που δεν τον θυμάται πια κανείς, που τον έχουν παραπεταμένο στις λαμαρίνες της λήθης, και είχατε ανακαλύψει δύο πολύ μυστηριώδεις, και φυσικά υπέροχους, συνεργάτες του για ένα γόνιμο τρίμηνο, από τις 16 Ιανουαρίου έως τις 21 Μαΐου του 1950, στο Κτήμα Όργονον όπου είχε στήσει τα εργαστήριά του ο Μέγας Βίλχελμ και προέβαινε σε πειράματα για τη μελέτη της οργόνης, πλαισιωμένος από φίλους, επιστήμονες, αλλά και καλλιτέχνες, όπως ο αφηρημένος εξπρεσιονιστής William Moise. Ανάμεσά τους, οι προαναφερθέντες (ουάου!) μυστηριώδεις και υπέροχοι, ήτοι η κελτικομογγολικής καταγωγής Ψυχοβιολόγος Ερευνήτρια και Ακτιβίστρια Frau “Fearless’’ Freyja, Ιδρύτρια του Ινστιτούτου Osmosis που επεξεργάστηκε τη θεωρητικοπρακτική αλληλοπεριχώρηση ιμέρου και επανάστασης, με εκκίνηση τις ιδέες του Μιχαήλ Μπαχτίν για την εξέγερση ως εορτή, και την εορτή ως εξέγερση, και ο πολύτιμος βοηθός της, βοτανολόγος, λεπιδοπτερολόγος και εγελιανός λόγιος, Dr Ulysses “Corto’’ Babicar. Σεις, οι μεταπράτες ιδεών και οικειοποιητές της κακιάς ώρας, καταπιαστήκατε με την εις βάθος μελέτη των ελάχιστων στοιχείων που ψάξατε και βρήκατε για τους Freyja & Babicar, και είχατε αρχίσει να συνθέτετε, ο ένας από την Κυψέλη κι ο άλλος από το Ρότερνταμ, ένα μεγαλόπνοο, και, περιττό να ειπωθεί, λάθος έργο για τους F&B. Τι το θέλατε;
Τι έγινε πάλι; Έγινε του περιοδικού Πάλι, πάλι. Έγινε του ακούσιου σουρρεαλισμού το πατιρντί. Έγινε ότι δεν μας έφταναν οι Μεγάλοι Διχασμοί (Zappa/Beefheart, Φελίνι/Αντονιόνι, Σπινόζα/Χέγκελ, Εγγονόπουλος/Εμπειρίκος, και τα λοιπά) που ταλάνιζαν το σύμπαν σας, καταφέρατε, κομπογιαννίτες της contemporary art, να προκαλέσετε νέες έριδες, αν και δεν είχατε τέτοια πρόθεση, να διχάσετε την ευρύτερη παρέα, αλλά και τα λεγόμενα social media, ενώ είχε μπει η άνοιξη κι οι νεραντζιές μοσχοβολούσαν, και ήταν οι πάντες τσιτωμένοι από τον εγκλεισμό, και πλησίαζε η εθνική εορτή, και σίμωνε η πανσέληνος κι η αλλαγή της ώρας. Τελειώνετε την τσάρκα σας (είπαμε: στο Ρότερνταμ ο ένας, στο Πεδίον ο άλλος), και ο Γεωργίου βλέπει αυτό που βλέπει με τα γαλανά του μάτια που βλέπουν, στην εφημερίδα του σβέλτου καφέ που «τολμάει και τα βγάζει όλα στη φόρα»: «Η ανήκουστη φράση Υγεία, κά@λα, επανάσταση για την καπετάνισσα που ήταν ο φόβος των Τούρκων. ΣΑΛΟΣ με γούρι προσβολή στη ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ. Αν είναι δυνατόν! Τα έδινε το Μουσείο Μπενάκη αντί 25 ευρώ». Και έχει γίνει της τρελής ήδη στα social media, αλλά δεν είχατε πάρει χαμπάρι εσείς, ταμπουρωμένοι στα δικά σας καθώς ήσασταν, προσηλωμένοι στα γραπτά και στις κρεασιόν σας, στα μεταβιομηχανικά post-punk εγχειρήματά σας, και στα κορίτσια σας. Το είχατε συμφωνήσει, άλλωστε, με τους εκάστοτε άδολους και αθώους συνεργάτες σας, εν προκειμένω με τα girls της σκαμπρόζικης υποπρολεταριακής δημιουργικής ομάδας b612, ότι στέλνετε το σχεδιάγραμμα της ιδέας και δυο λόγια, κάνουν ό,τι νομίζουν, δεν σας ενημερώνουν για τη διαδικασία παραγωγής, και μετά σκάει το προϊόν στην αγορά.
Πάθος. Βάθος. Λάθος. Σκαλίζετε με πάθος τα των Freyja & Babicar, συζητάτε από μακριά γι᾽ αυτούς, κι από το βάθος του ενίοτε διαταραγμένου διπλού σας νου, εμφανίζεται η ιδέα τού έργου, το οποίο θα έχει δύο εκδοχές, τη μεγάλη, στιβαρή, ηλεκτρολεττριστική, και την ευρωελληνική, τη λαϊκοροκάδικη, την πικολίνα. Στο εργαστήριο του Άλαμουτ θα υλοποιηθεί η πρώτη, στο εργαστήριο της b612 η δεύτερη. Για τη δεύτερη δεν θέλετε, κατά τα ειωθότα και τα συμπεφωνημένα, να ξέρετε το παραμικρό, παρά μονάχα ότι θα πάει στα πωλητήρια μουσείων και γκαλερί, και τότε θα σας αποκαλυφθεί τι σκάρωσαν τα girls. Ο Ράσκυ ΙΙ έχει αναλάβει να τηλεφωνήσει στα girls και απλώς να πει τον τίτλο και τρεις, τέσσερις κουβέντες σχετικά με την μεγάλη, στιβαρή, ηλεκτρολεττριστκή εκδοχή του έργου. Και τωόντι το κάνει, αλλά είναι υπό την επήρρεια της αναπάντεχης και καταπληκτικής συνδιάλεξης που είχε με τον Τζορτζ Πελεκάνος, και ημιψελλίζει τον τίτλο και ημιτραυλίζει τις τρεις τέσσερις κουβέντες, και ενώ εσείς, πάντα εξ αποστάσεως, δουλεύετε το έργο που είναι αφιερωμένο στην οργόνη και τον οργασμό και την όσμωση ιμέρου και κλινοπάλης και εξεγέρσεων, έργο που έχει τον τίτλοι ΚΟΥΡΟΙ και συγκροτείται από καμιά δεκαριά ψυγεία, που υποδύονται μεταποιημένες συσκευές οργόνης, και από κόκκινες τάβλες όπου θα βρίσκονται τοποθετημένα παραφερνάλια της ραϊχικής εποποιίας και πειραγμένα ντοκουμέντα σχετικά με τους Freyja & Babicar, και είναι εγκατάσταση, όπως ψελλιζοτραυλίζοντας λέει, και το κλείνει αμέσως το ρημάδι το τηλέφωνο, ο Ράσκυ ΙΙ στα girls της b612, τα εν λόγω λαμπρά girls, αντί για κούροι και ψυγεία και τάβλα και εγκατάσταση, κατάλαβαν Γούρι, κατάλαβαν Υγεία, Καύλα, Επανάσταση —
[Συνεχίζεται εις το Επόμενον]
