Ψυγεία, Τάβλα κι Επανάσταση

Πά­θος. Βά­θος. Λά­θος. Ιδού πώς συ­νο­ψί­ζε­ται το βιος σας, το έχειν σας, το εί­ναι, το φαί­νε­σθαί σας, πρω­το­πα­λί­κα­ρα της ντα­νταϊ­στι­κής πα­λιν­δρό­μη­σης και lost bodies της Πα­ρα­κα­τια­νής Τε­ντώ­στρας, και, ναι, έχει ει­πω­θεί, Χάι­ντε­γκερ του Πε­ζο­δρο­μί­ου, τζα­να­μπέ­τη­δες της συμ­φο­ράς και δε­κί­ρι­κοι της δε­κά­ρας, που θέ­λα­τε και τον Τζόρ­τζιο Δε­κί­ρι­κο τον Βο­λιώ­τη να οι­κειο­ποι­η­θεί­τε, τρο­μά­ρα σας, ναι, έχει ει­πω­θεί ότι το πά­θος σάς συ­νέ­χει όταν κα­τα­πιά­νε­στε με την εκά­στο­τε πα­ρα­νοϊ­κο­κρι­τι­κώς (άλα της, Ντα­λί!) δη­μιουρ­γι­κή ιδέα που σκά­ει out of the blue στο δια­σα­λευ­μέ­νο σας μυα­λό, εις βά­θος την επε­ξερ­γά­ζε­στε και την ανα­λύ­ε­τε, και εν συ­νε­χεία τα κά­νε­τε μα­ντά­ρα, εν­δί­δε­τε στο λά­θος, και έχε­τε γεια βρυ­σού­λες, το βά­ζουν στα πό­δια, έντρο­μοι και, ενί­ο­τε, αη­δια­σμέ­νοι οι χο­ρη­γοί. Τω­ό­ντι, σεις, οι Οδυσ­σέ­ας Γε­ωρ­γί­ου και Αντρέ­ας Κτε­νάς, πά­ει να πει ο Δι­δά­κτωρ του Τί­πο­τα, ο Πυρ­γο­δε­σπό­της του Άλα­μουτ, και ο Ρα­σκόλ­νι­κοφ της Κυ­ψέ­λης ο Δεύ­τε­ρος, alias Ρά­σκυ ΙΙ, δε­σμώ­τες εί­στε του τρί­πτυ­χου Πά­θος/Βά­θος/Λά­θος, εντός και εκτός και επί τα αυ­τά, αλ­λά έχε­τε χά­ρη που εί­στε γε­λα­στά παι­διά και δε χα­μπα­ριά­ζε­τε, και με­τά το εκά­στο­τε φιά­σκο πά­τε γι᾽ άλ­λα, αμέ­ρι­μνοι μες στον ζό­φο, χα­ζο­χα­ρού­με­νοι μες στην κα­κου­χία, απτό­η­τοι μες στην ανα­μπου­μπού­λα.

Τι έγι­νε πάλι; Ο κα­κός χα­μός έγι­νε πά­λι. Της τρε­λής έγι­νε πά­λι. Της κα­κο­μοί­ρας έγι­νε πά­λι. Και τι δεν έγι­νε πά­λι; Το ελα­να­δείς έγι­νε πά­λι. Του Ελα­λα­μέιν έγι­νε πά­λι. Του Τρι­σταν­τζα­ρά­κου έγι­νε πά­λι. Ου­σια­στι­κά, το παί­ξα­τε σπα­σμέ­νο τη­λέ­φω­νο ερή­μην σας, πά­ει να πει δί­χως να το θέ­λε­τε, ακου­σί­ως, και να τ᾽ απο­τε­λέ­σμα­τα! Στα μα­ντα­λά­κια, πρω­το­σέ­λι­δοι, σε φυλ­λά­δα πιο κί­τρι­νη κι από του αβγού τον κρό­κο, σκάν­δα­λο, σά­λος, δια­συρ­μός. Πά­τε για την πρω­ι­νή σας πε­ρι­πο­λία στο χρό­νο, τα πέ­ντε ώς οχτώ χι­λιό­με­τρα που έχε­τε συμ­φω­νή­σει να δια­νύ­ε­τε σκε­πτό­με­νοι (διό­τι, ναι, και εσείς δι­καιού­στε να σκέ­φτε­στε προ­τού απο­χαυ­νω­θεί­τε από τα αλ­κο­ο­λού­χα και την ακρό­α­ση έρ­γων των Can και του Captain Beefheart και των Fall), και ο ένας, ο Ρά­σκυ, σερ­για­νά­ει στις ολ­λαν­δι­κές του­λί­πες —ζή­τω ο Carolus Clusius!—, με ση­μειω­μα­τά­ριο στην τσέ­πη και λε­πτό μαρ­κα­δο­ρά­κι, ενό­σω ο άλ­λος, ο Γε­ωρ­γί­ου, κά­νει τη φλα­νε­ρί του στο Πε­δί­ον του Άρε­ως, ανα­ζη­τώ­ντας, ανώ­φε­λα, πα­πα­ρού­νες, ο ανυ­πό­μο­νος, και συ­νεν­νο­εί­στε, εν συ­νε­χεία, παί­ζο­ντας στα δά­χτυ­λα όχι των κο­ρι­τσιών σας τα θέλ­γη­τρα αυ­τή τη φο­ρά αλ­λά τα της τε­χνο­λο­γί­ας σού­περ επι­κοι­νω­νια­κά μα­ρα­φέ­τια, βι­ντε­ο­κλή­σεις, ζουμ, ηχη­τι­κά μη­νύ­μα­τα, και ού­τω κα­θε­ξής, ώστε να δια­βου­λευ­τεί­τε και να κα­τα­στρώ­σε­τε νέα σχέ­δια, και τα λοι­πά. Κι όπως, λοι­πόν, κά­νε­τε τη βολ­τα­ρέν σας με τρεις χι­λιά­δες χι­λιό­με­τρα από­στα­ση, αλ­λά ταυ­το­χρό­νως, ο ένας, ο Οδυσ­σέ­ας, ξε­μπου­κά­ρο­ντας από το Άλ­σος, υψώ­νει το βλέμ­μα, και σας βλέ­πει στα μα­ντα­λά­κια. Σοκ!

Πά­θος. Βά­θος. Λά­θος. Εί­χα­τε βά­λει μπρο­στά νέα μα­τσα­ρά­γκα. Εί­χα­τε αρ­χί­σει, με πά­θος, οφ­κόρς, να θη­τεύ­ε­τε εκ νέ­ου στα κεί­με­να και στη βιο­γρα­φία του Βίλ­χελμ Ράιχ, τώ­ρα που δεν τον θυ­μά­ται πια κα­νείς, που τον έχουν πα­ρα­πε­τα­μέ­νο στις λα­μα­ρί­νες της λή­θης, και εί­χα­τε ανα­κα­λύ­ψει δύο πο­λύ μυ­στη­ριώ­δεις, και φυ­σι­κά υπέ­ρο­χους, συ­νερ­γά­τες του για ένα γό­νι­μο τρί­μη­νο, από τις 16 Ια­νουα­ρί­ου έως τις 21 Μα­ΐ­ου του 1950, στο Κτή­μα Όρ­γο­νον όπου εί­χε στή­σει τα ερ­γα­στή­ριά του ο Μέ­γας Βίλ­χελμ και προ­έ­βαι­νε σε πει­ρά­μα­τα για τη με­λέ­τη της ορ­γό­νης, πλαι­σιω­μέ­νος από φί­λους, επι­στή­μο­νες, αλ­λά και καλ­λι­τέ­χνες, όπως ο αφη­ρη­μέ­νος εξ­πρε­σιο­νι­στής William Moise. Ανά­με­σά τους, οι προ­α­να­φερ­θέ­ντες (ουά­ου!) μυ­στη­ριώ­δεις και υπέ­ρο­χοι, ήτοι η κελ­τι­κο­μογ­γο­λι­κής κα­τα­γω­γής Ψυ­χο­βιο­λό­γος Ερευ­νή­τρια και Ακτι­βί­στρια Frau “Fearless’’ Freyja, Ιδρύ­τρια του Ιν­στι­τού­του Osmosis που επε­ξερ­γά­στη­κε τη θε­ω­ρη­τι­κο­πρα­κτι­κή αλ­λη­λο­πε­ρι­χώ­ρη­ση ιμέ­ρου και επα­νά­στα­σης, με εκ­κί­νη­ση τις ιδέ­ες του Μι­χα­ήλ Μπα­χτίν για την εξέ­γερ­ση ως εορ­τή, και την εορ­τή ως εξέ­γερ­ση, και ο πο­λύ­τι­μος βοη­θός της, βο­τα­νο­λό­γος, λε­πι­δο­πτε­ρο­λό­γος και εγε­λια­νός λό­γιος, Dr Ulysses “Corto’’ Babicar. Σεις, οι με­τα­πρά­τες ιδε­ών και οι­κειο­ποι­η­τές της κα­κιάς ώρας, κα­τα­πια­στή­κα­τε με την εις βά­θος με­λέ­τη των ελά­χι­στων στοι­χεί­ων που ψά­ξα­τε και βρή­κα­τε για τους Freyja & Babicar, και εί­χα­τε αρ­χί­σει να συν­θέ­τε­τε, ο ένας από την Κυ­ψέ­λη κι ο άλ­λος από το Ρό­τερ­νταμ, ένα με­γα­λό­πνοο, και, πε­ριτ­τό να ει­πω­θεί, λά­θος έρ­γο για τους F&B. Τι το θέ­λα­τε;

Τι έγι­νε πάλι; Έγι­νε του πε­ριο­δι­κού Πά­λι, πά­λι. Έγι­νε του ακού­σιου σουρ­ρε­α­λι­σμού το πα­τιρ­ντί. Έγι­νε ότι δεν μας έφτα­ναν οι Με­γά­λοι Δι­χα­σμοί (Zappa/Beefheart, Φε­λί­νι/Αντο­νιό­νι, Σπι­νό­ζα/Χέ­γκελ, Εγ­γο­νό­που­λος/Εμπει­ρί­κος, και τα λοι­πά) που τα­λά­νι­ζαν το σύ­μπαν σας, κα­τα­φέ­ρα­τε, κο­μπο­γιαν­νί­τες της contemporary art, να προ­κα­λέ­σε­τε νέ­ες έρι­δες, αν και δεν εί­χα­τε τέ­τοια πρό­θε­ση, να δι­χά­σε­τε την ευ­ρύ­τε­ρη πα­ρέα, αλ­λά και τα λε­γό­με­να social media, ενώ εί­χε μπει η άνοι­ξη κι οι νε­ραν­τζιές μο­σχο­βο­λού­σαν, και ήταν οι πά­ντες τσι­τω­μέ­νοι από τον εγκλει­σμό, και πλη­σί­α­ζε η εθνι­κή εορ­τή, και σί­μω­νε η παν­σέ­λη­νος κι η αλ­λα­γή της ώρας. Τε­λειώ­νε­τε την τσάρ­κα σας (εί­πα­με: στο Ρό­τερ­νταμ ο ένας, στο Πε­δί­ον ο άλ­λος), και ο Γε­ωρ­γί­ου βλέ­πει αυ­τό που βλέ­πει με τα γα­λα­νά του μά­τια που βλέ­πουν, στην εφη­με­ρί­δα του σβέλ­του κα­φέ που «τολ­μά­ει και τα βγά­ζει όλα στη φό­ρα»: «Η ανή­κου­στη φρά­ση Υγεία, κά@λα, επα­νά­στα­ση για την κα­πε­τά­νισ­σα που ήταν ο φό­βος των Τούρ­κων. ΣΑ­ΛΟΣ με γού­ρι προ­σβο­λή στη ΜΑΥ­ΡΟ­ΓΕ­ΝΟΥΣ. Αν εί­ναι δυ­να­τόν! Τα έδι­νε το Μου­σείο Μπε­νά­κη αντί 25 ευ­ρώ». Και έχει γί­νει της τρε­λής ήδη στα social media, αλ­λά δεν εί­χα­τε πά­ρει χα­μπά­ρι εσείς, τα­μπου­ρω­μέ­νοι στα δι­κά σας κα­θώς ήσα­σταν, προ­ση­λω­μέ­νοι στα γρα­πτά και στις κρε­α­σιόν σας, στα με­τα­βιο­μη­χα­νι­κά post-punk εγ­χει­ρή­μα­τά σας, και στα κο­ρί­τσια σας. Το εί­χα­τε συμ­φω­νή­σει, άλ­λω­στε, με τους εκά­στο­τε άδο­λους και αθώ­ους συ­νερ­γά­τες σας, εν προ­κει­μέ­νω με τα girls της σκα­μπρό­ζι­κης υπο­προ­λε­τα­ρια­κής δη­μιουρ­γι­κής ομά­δας b612, ότι στέλ­νε­τε το σχε­διά­γραμ­μα της ιδέ­ας και δυο λό­για, κά­νουν ό,τι νο­μί­ζουν, δεν σας ενη­με­ρώ­νουν για τη δια­δι­κα­σία πα­ρα­γω­γής, και με­τά σκά­ει το προ­ϊ­όν στην αγο­ρά.

Πά­θος. Βά­θος. Λά­θος. Σκα­λί­ζε­τε με πά­θος τα των Freyja & Babicar, συ­ζη­τά­τε από μα­κριά γι᾽ αυ­τούς, κι από το βά­θος του ενί­ο­τε δια­τα­ραγ­μέ­νου δι­πλού σας νου, εμ­φα­νί­ζε­ται η ιδέα τού έρ­γου, το οποίο θα έχει δύο εκ­δο­χές, τη με­γά­λη, στι­βα­ρή, ηλε­κτρο­λετ­τρι­στι­κή, και την ευ­ρω­ελ­λη­νι­κή, τη λαϊ­κο­ρο­κά­δι­κη, την πι­κο­λί­να. Στο ερ­γα­στή­ριο του Άλα­μουτ θα υλο­ποι­η­θεί η πρώ­τη, στο ερ­γα­στή­ριο της b612 η δεύ­τε­ρη. Για τη δεύ­τε­ρη δεν θέ­λε­τε, κα­τά τα ειω­θό­τα και τα συ­μπε­φω­νη­μέ­να, να ξέ­ρε­τε το πα­ρα­μι­κρό, πα­ρά μο­νά­χα ότι θα πά­ει στα πω­λη­τή­ρια μου­σεί­ων και γκα­λε­ρί, και τό­τε θα σας απο­κα­λυ­φθεί τι σκά­ρω­σαν τα girls. Ο Ρά­σκυ ΙΙ έχει ανα­λά­βει να τη­λε­φω­νή­σει στα girls και απλώς να πει τον τί­τλο και τρεις, τέσ­σε­ρις κου­βέ­ντες σχε­τι­κά με την με­γά­λη, στι­βα­ρή, ηλε­κτρο­λετ­τρι­στ­κή εκ­δο­χή του έρ­γου. Και τω­ό­ντι το κά­νει, αλ­λά εί­ναι υπό την επήρ­ρεια της ανα­πά­ντε­χης και κα­τα­πλη­κτι­κής συν­διά­λε­ξης που εί­χε με τον Τζορτζ Πε­λε­κά­νος, και ημι­ψελ­λί­ζει τον τί­τλο και ημι­τραυ­λί­ζει τις τρεις τέσ­σε­ρις κου­βέ­ντες, και ενώ εσείς, πά­ντα εξ απο­στά­σε­ως, δου­λεύ­ε­τε το έρ­γο που εί­ναι αφιε­ρω­μέ­νο στην ορ­γό­νη και τον ορ­γα­σμό και την όσμω­ση ιμέ­ρου και κλι­νο­πά­λης και εξε­γέρ­σε­ων, έρ­γο που έχει τον τί­τλοι ΚΟΥ­ΡΟΙ και συ­γκρο­τεί­ται από κα­μιά δε­κα­ριά ψυ­γεία, που υπο­δύ­ο­νται με­τα­ποι­η­μέ­νες συ­σκευ­ές ορ­γό­νης, και από κόκ­κι­νες τά­βλες όπου θα βρί­σκο­νται το­πο­θε­τη­μέ­να πα­ρα­φερ­νά­λια της ραϊ­χι­κής επο­ποι­ί­ας και πει­ραγ­μέ­να ντο­κου­μέ­ντα σχε­τι­κά με τους Freyja & Babicar, και εί­ναι εγκα­τά­στα­ση, όπως ψελ­λι­ζο­τραυ­λί­ζο­ντας λέ­ει, και το κλεί­νει αμέ­σως το ρη­μά­δι το τη­λέ­φω­νο, ο Ρά­σκυ ΙΙ στα girls της b612, τα εν λό­γω λα­μπρά girls, αντί για κού­ροι και ψυ­γεία και τά­βλα και εγκα­τά­στα­ση, κα­τά­λα­βαν Γού­ρι, κα­τά­λα­βαν Υγεία, Καύ­λα, Επα­νά­στα­ση —

_{[Συνεχίζεται εις το Επόμενον]}