90 δευτερόλεπτα: Έρχεται η άνοιξη - 2

Κά­θε μή­να, σας προ­τεί­νου­με έναν τρό­πο για να δια­σχί­σε­τε 90΄΄ της ζω­ής σας. Τι ψυ­χή έχουν;

Τέσ­σε­ρα λε­πτά της ώρας. Τό­ση ώρα χρειά­ζε­ται και για να κα­λο­βρά­σεις ένα αυ­γό. Για να δεις πέ­ντε δια­φη­μί­σεις στην τη­λε­ό­ρα­ση. Για να ακού­σεις ένα τρα­γού­δι. Για να κα­τα­σκευα­στούν 240 νέα αυ­το­κί­νη­τα. Για να εμ­φα­νι­στούν 240 νέα blogs στο δια­δί­κτυο. Για να τε­λε­στούν 240.000 συ­νου­σί­ες γή­ι­νων στον πλα­νή­τη. Για να γεν­νη­θούν χί­λιοι εκα­τό νέ­οι γή­ι­νοι. Για να πε­θά­νουν τε­τρα­κό­σιοι πα­λιοί. Για να ερω­τευ­τεί ένας άν­θρω­πος.

Ενε­νή­ντα δευ­τε­ρό­λε­πτα της ώρας. Τό­ση ώρα χρειά­ζε­ται, και πά­λι, για να ερω­τευ­τεί ένας άν­θρω­πος.

Όλα τα πα­ρα­πά­νω επι­στη­μο­νι­κά και στα­τι­στι­κά δε­δο­μέ­να εί­ναι απο­λύ­τως ακρι­βή και τεκ­μη­ριω­μέ­να. Τού­τη εδώ η σε­λί­δα ομι­λεί πά­ντα με ατρά­ντα­χτα στοι­χεία, διό­τι λα­τρεύ­ει την επι­στη­μο­νι­κή τεκ­μη­ρί­ω­ση.

Έρευ­νες, έρευ­νες, κι άλ­λες έρευ­νες, έχουν απο­δεί­ξει πως ο χρό­νος που χρειά­ζε­ται για να κα­τα­λά­βου­με εάν ένας άλ­λος γή­ι­νος μάς εν­δια­φέ­ρει ερω­τι­κά, κυ­μαί­νε­ται από 90 δευ­τε­ρό­λε­πτα μέ­χρι 4 λε­πτά. Τό­σην ώρα χρειά­ζε­ται για να πυ­ρο­δο­τη­θούν, ή να κά­τσουν στ' αυ­γά τους η τε­στο­στε­ρό­νη, τα οι­στρο­γό­να, οι φε­ρο­μό­νες, η αδρε­να­λί­νη, η σε­ρο­το­νί­νη, η φε­νυ­λε­θυ­λα­μί­νη και οι λοι­πές ερω­τιά­ρες λα­γνο­κί­νη­τες ορ­μό­νες και νευ­ρο­δια­βι­βα­στές, όλες τους πρω­το­ξά­δελ­φα των αμ­φε­τα­μι­νών. Πρό­κει­ται για ου­σί­ες οι οποί­ες ει­δι­κά την Άνοι­ξη εκλύ­ο­νται με το λί­τρο μέ­σα μας.

Πα­ρα­τη­ρεί­στε επί ενε­νή­ντα δευ­τε­ρό­λε­πτα έναν άν­θρω­πο τη στιγ­μή που πα­θαί­νει κε­ραυ­νο­βό­λο έρω­τα. Μπο­ρεί­τε να εί­στε εσείς αυ­τός, μέ­σα σε έναν κα­θρέ­φτη.
Λοι­πόν, από τον με­σε­γκέ­φα­λό του εκλύ­ε­ται τώ­ρα άφθο­νη ντο­πα­μί­νη. Ο υπο­θά­λα­μος του εγκε­φά­λου του αρ­χί­ζει να δί­νει εντο­λή στο σώ­μα για να ξε­κι­νή­σει η ει­δι­κή τε­λε­τουρ­γία προ­σέγ­γι­σης του ερω­τι­κού στό­χου. Το με­νού της τε­λε­τουρ­γί­ας προ­σέγ­γι­σης πε­ρι­λαμ­βά­νει τις εξής με­τα­βο­λές στο σώ­μα και την όψη του αν­θρώ­που μας.
Πρώ­τον: οι κό­ρες των μα­τιών δια­στέλ­λο­νται και το βλέμ­μα γί­νε­ται υπνω­τι­κό.
Δεύ­τε­ρον: η καρ­διά του αντλεί πε­ρισ­σό­τε­ρο αί­μα και το πρό­σω­πο γί­νε­ται ρό­δι­νο.
Τρί­τον: Ελα­φρύς ιδρώ­τας κα­λύ­πτει το δέρ­μα του και το κά­νει να δεί­χνει λα­μπε­ρό.
Τέ­ταρ­τον: Οι φε­ρο­μό­νες, δη­λα­δή οι ερω­τι­κές ορ­μό­νες, αρ­χί­ζουν να εκλύ­ο­νται στο πε­ρι­βάλ­λον για να δια­λα­λή­σουν τα νέα πα­ντού. Δη­λα­δή, ελά­τε κό­σμε να με ερω­τευ­τεί­τε. Ανοί­ξα­με και σας πε­ρι­μέ­νου­με. Ανα­και­νι­σμέ­νοι. Υπό νέα διεύ­θυν­ση.

Τέ­λος χρό­νου.

Επι­μύ­θιο εκτε­νές: Γο­νείς, να αφή­νε­τε τα παι­διά σας να ερω­τεύ­ο­νται ελεύ­θε­ρα. Αφή­στε τον πό­θο, τον έρω­τα, τους νευ­ρο­δια­βι­βα­στές και τις ορ­μό­νες να κά­νουν τη δου­λειά τους όπως ξέ­ρουν. Μην μπλέ­κε­στε στα πό­δια τους. Και μην προ­σπα­θεί­τε να κα­λο­πα­ντρέ­ψε­τε τα παι­δού­δια σας με εκεί­νο το ταί­ρι που φαί­νε­ται μο­νά­χα σε εσάς ται­ρια­στό. Τα χρό­νια άλ­λα­ξαν, δεν συμ­φέ­ρει πια να θέ­λε­τε σώ­νει και κα­λά ο γα­μπρός ή νύ­φη που θα βά­λε­τε στο σπι­τι­κό σας να εί­ναι μαιευ­τή­ρας, δι­κη­γό­ρος, λέ­κτο­ρας ή μυ­θι­στο­ριο­γρά­φος. Με με­ρο­κά­μα­τα πεί­νας ζού­νε πια κι αυ­τοί. Κοι­τάξ­τε γύ­ρω σας. Με δα­νει­κά κο­στού­μια πά­νε και πα­ντρεύ­ο­νται όλοι αυ­τοί οι σπου­δαγ­μέ­νοι με τα πιεϊ­τζ­ντί τους. Χώ­ρια που μπο­ρεί το παι­δί σας να τρα­βά­ει αλ­λού η όρε­ξή του. Θυ­μά­στε τι έπα­θε η κό­ρη του δη­μο­τι­κού άσμα­τος; «Ο άντρας όπου μ’ έδω­κες εμέ­να δεν μ’ αρέ­σει / μά­να μ’ εί­ναι γραμ­μα­τι­κός, εί­ναι γραμ­μα­τι­σμέ­νος. / Μα­ρά­ζια­σ’ η καρ­δού­λα μου ’πο τους γραμ­μα­τι­σμέ­νους / που περ­πα­τούν και μουρ­μου­ρούν και σι­γου­ριά δεν έχουν. / Τη νύ­χτα πιά­νουν το χαρ­τί, τα­χιά πιά­νουν την πέ­να. / Δεν θέ­λω γω γραμ­μα­τι­κό κι ού­τε γραμ­μα­τι­σμέ­νο / θέ­λω κλε­φτο­πα­λί­κα­ρο, κι ας εί­ν’ και λε­ρω­μέ­νο.»