Η καφετιέρα
Το βλέμμα σου με την πάχνη του λιβαδιού
γέμισε το δωμάτιο όλο
στο χέρι σου μόνο διακρίνεται
το λευκό πορσελάνινο φλιτζάνι
Ο αποχωρισμός γίνεται δυσδιάκριτος
μέσα σ' αυτό το ομιχλώδες τοπίο
Παίρνω κι εγώ το άλλο φλυτζάνι στα χέρια
και το δικό μου βλέμμα
καλύπτεται γρήγορα
από την πάχνη σου
Σα να μην υπάρχουμε
Ο υπόλοιπος καφές μόνο ξεχασμένος
εξακολουθεί να σιγοβράζει
στον πάγκο
Ο χρόνος μας εγκατέλειψε
