Θα επιστρέψουν οι άντρες απ’ τα ξερονήσια,
θα βρεθούν στο Γκουαντάναμο μιας δίκαιης Ευρώπης,
θα βάψουν με το αίμα τους τα λευκά κελιά της Ιστορίας.
Υποβολέας υπενθυμίζει ξεχασμένα ονόματα:
Καππαδοκία, Βιθυνία, Παφλαγονία, Λυκαονία, Πισιδία,
Κιλικία, Παμφυλία, Καρία, Λυδία, Ιωνία, Κομμαγηνή…
Στάχτες οδηγήτριες απ’ τον Άγιο Λύπιο μέχρι τις κόγχες.
Του Διονύσου ο τόπος πάντοτε κοινός:
Άδωνις στη Συρία, Άττις στη Φρυγία, Όσιρις στην Αίγυπτο.
Εύφλεκτες φωνές με μάσκες αλλοπρόσαλλου θανάτου
και ο Θεός ένας αλγόριθμος
στον ηλεκτρονικό υπολογιστή του Άδη.
Αρχάγγελοι πάνω απ’ το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου
αναψηλαφούν την Ορέστεια, αποδομούν τον Οιδίποδα,
πλάθουν νέες μεταγραφές της Αντιγόνης.
Στη Νεκρά του σώματος Θάλασσα
κάθε σημάδι είναι τόπος αφής,
σαρκική καταγραφή στην κοστολόγηση της εξορίας.
Προς ενοικίαση εμπόλεμη ζώνη με θέα στον ακάλυπτο,
προτού κληροδοτήσουμε στους επερχόμενους τον λιθοβολισμό μας.
