————————————————————
[ ... ]
Και πράγματι θα υπάρχει χρόνος
μια μάσκα να φορέσεις, να συναντήσεις τις μάσκες που θα συναντήσεις
χρόνος στο προφίλ σου φωτογραφίες με υπονοούμενα ν’ αφήσεις
χρόνος τα χέρια σου με σαπούνι κι άφθονο νερό να πλύνεις
πόκερ να παίζεις στο διαδίκτυο και σταυρόλεξα να λύνεις
χρόνος για σένα και χρόνος για μένα
κι ακόμη χρόνος εκατό φορές για να διστάσεις
να κρατήσεις αν πρέπει κάποιες αποστάσεις
και την επιστολή της στον καλάθι να πετάξεις.
Στο σούπερ-μάρκετ άνθρωποι έρχονται και πάνε
για γάντια και απολυμαντικά μιλάνε.
Και πράγματι θα υπάρχει χρόνος
ν’ αναρωτηθώ: «Να βγω έξω ή να μη βγω;»
Χρόνος να γυρίσω πίσω, με βιασύνη ν’ ανέβω τα σκαλιά
στο ντους κάθιδρος από κάτω να βρεθώ
να λούσω κι εγώ τα λαδωμένα μου μαλλιά
[ ... ]
Άραγε θα τολμήσω
Την απαγόρευση να παραβώ;
Υπάρχει χρόνος σ’ ένα λεπτό
για αποφάσεις που αλλάζουν στο λεπτό.
Γιατί όλα ήδη τα ’χω μάθει, όλα,
για τον κορωνοϊό και τους αναπνευστήρες.
Μέτρησα τη ζωή μου με τα χασμουρητά της πλήξης
και του έρωτα έμαθα πια τα ήξεις αφήξεις
όταν τα βράδια κοιμάσαι αγκαλιά με το Netflix.
Επομένως τι να υποθέσω;
[ ... ]
Και θ’ άξιζε άραγε τον κόπο,
ύστερα από το σκούπισμα και τον αερισμό,
ανάμεσα στη χλωρίνη, το Dettol και το φτερό
θ’ άξιζε άραγε τον κόπο
μ’ ένα φτέρνισμα να είχα το θέμα απότομα ανοίξει,
να ’χα όλες τις υποψίες σ’ ένα χαρτομάντηλο τυλίξει
και στο τραπέζι να έθετα ένα ερώτημα συντριπτικό,
να ’λεγα: «Είμαι ο Τσιόδρας, έχω και διδακτορικό,
το ξέρω πως η πανδημία κάποτε θα λήξει».
[ ... ]
Άκουσα τις Κασσάνδρες που τραγούδαγαν η μία στην άλλη, έναν σκοπό.
Ελπίζω τα λόγια τους να μη χρειαστεί να σας τα πω.
