Η «Αραπαΐμα» ή «Πιραρουκού» είναι το μεγαλύτερο ψάρι των γλυκών νερών, ζει στον Αμαζόνιο και ξεχωρίζει από τα άλλα ψάρια για δυο κυρίως λόγους: Αναπνέει μέσω πρωτόγονων πνευμόνων κι έχει ισχυρά λέπια, που το προφυλάσσουν ακόμη και από τις επιθέσεις των αιμοβόρων πιράνχας. Με αυτή τη σταθερή και απρόσβλητη πανοπλία, κατορθώνει και φτάνει τα τρία μέτρα μήκος και βάρος πάνω από εκατόν πενήντα κιλά. Αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των λεπιών της Πιραρουκού, η ισχυρή τους δομή και η μεγάλη τους ανθεκτικότητα, έγινε αντικείμενο μελέτης για εφαρμογές, ακόμη και στην αεροδιαστημική, εκεί που οι συνθήκες του περιβάλλοντος είναι ακραίες.
Παρόμοια ισχυρή πανοπλία και μάλιστα, χωρίς ίχνος λεπιών ή οστέινων πλακών , διαθέτει και η [εικονιζόμενη] Τζάκι Σαμούν. Η εικοσιπεντάχρονη σκιέρ καταφέρνει να εκτίθεται στο κρύο και στα χιόνια και να διασχίζει άνετα τις πίστες των χιονοδρομικών κέντρων ολόγυμνη, αναδεικνύοντας τα θανατηφόρα για τον ανδρικό πληθυσμό κάλλη της. Η υψηλή ανθεκτικότητα της Τζάκι, που πιθανόν να οφείλεται σε κάποιο υποτελές γονίδιο σε ομοζυγωτία ή στην έλλειψη κάποιου υπερέχοντος γονιδίου, γρήγορα έγινε αντικείμενο μελέτης για εφαρμογές στην αεροδιαστημική, κι έτσι το ψάρι Πιραρουκού και η Τζάκι Σαμούν βρέθηκαν αναπάντεχα στο ίδιο ερευνητικό εργαστήριο για περαιτέρω μελέτη και ανάλυση.
Ο γάλλος καθηγητής Pavlo Lette, που ηγείται του προγράμματος, μέγας θαυμαστής των διάσημων αεροναυπηγών Αρτέμ Νικογιάν και Χάουαρντ Χιούζ, εκτιμά ότι ο επιτυχημένος συνδυασμός των πλεονεκτημάτων της Πιραρουκού και της Τζάκι θα προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες στην ενίσχυση του περιβλήματος των δορυφόρων και των στολών των αστροναυτών και κατ’ επέκταση θα ανοίξουν νέοι δρόμοι για την εξερεύνηση του διαστήματος.
Το μόνο μεγάλο πρόβλημα, που αν δεν λυθεί θα κινδυνέψει να ματαιωθεί όλο το εγχείρημα, είναι με ποιον τρόπο θα εξοικονομηθεί ο απαραίτητος αριθμός δειγμάτων της Πιραρουκού, που απειλείται άμεσα από την υπεραλίευση, ειδικά των αρσενικών τα οποία έχουν το χαρακτηριστικό να εκκολάπτουν τα γονιμοποιημένα ωάρια του είδους μέσα στη στοματική τους κοιλότητα και η απώλειά τους επηρεάζει αρνητικά την διαιώνιση του είδους. Αντίθετα με την Πιραρουκού, άτομα σαν τη Τζάκι βρίσκονται σε αφθονία, τα συναντάς, σε περιοχές της Μεσογείου με υψόμετρο πάνω από χίλια μέτρα, μέχρι και στο Κολοράντο, το Ιρκούτσκ ή την Ανταρκτική. Όπως δήλωσε ο καθηγητής Pavlo Lette, σαφώς προβληματισμένος, ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν συνέβη, ένα πρόγραμμα μεγίστης σημασίας για την πρόοδο της αεροδιαστημικής επιστήμης και τεχνολογίας να εξαρτάται από ένα ψάρι και ποτέ, επίσης, στην ιστορία της ανθρωπότητας δεν έχει συμβεί, οργανισμοί σαν της Τζάκι, που κατέχουν την υψηλότερη θέση στη συστηματική κατάταξη των έμβιων όντων του πλανήτη, να έχουν μικρότερη οικολογική βαρύτητα από ένα δυσκίνητο ψάρι, το Arapaima gigas, κοινώς Πιραρουκού.
