Aφουγκραζόμουν τον Νίκο Καρούζο στην ποίησή του, στις ομιλίες του, στην παρουσία του στους δημόσιους χώρους. Πορευόμουν μαζί του. Με γοήτευε, με έβαζε σε σκέψεις.
Κάποια στιγμή οι συγκυρίες με έφεραν κοντά του. Γίναμε φίλοι. Κρίκος αυτής της φιλίας η σύντροφός μου Χριστίνα Ντούβρη.
Ο Νίκος στην Ύπαρξη
του Γιώργου Ξένου
Άκουγε ως μουσουργός, σκεπτόταν ως φιλόσοφος,
έβλεπε ως ζωγράφος και αισθανόταν ως παιδί.
Ήξερε και του άρεσε να παίζει με τον ήχο της αστραπής,
που ερχόταν με τη λάμψη. Άκουγε τη λάμψη, άρπαζε
τα ηλεκτρόνια και τα έφτιαχνε ποιήματα. Να μπορείς
να ανέβεις πάνω τους και να δεις ότι πράγματι
στον ουρανό οι δυνατότητες είναι μόνο συναρπαστικές.
