Τα θερμά και μαλακά φωνήεντα
που λέγονται χρώματα –
σήμερα το πρωί
καθιστούν την αυτοβιογραφία
παντελώς αδύνατη.
Είναι σύμφωνο το σκοτάδι
και τρέμει σαν το χέρι μου –
όταν πάει να προσποιηθεί ότι υπάρχει.
Η μόνη ανυπαρξία εδώ είναι
το πρόσωπό μου –
όταν γύρω τριγύρω κανείς
/ και μέσα όμως: απολύτως κανείς /
Εδώ δεν θροΐζουν παρά μόνο τα γράμματα
και η αφή της γραφής.
Το μόνο σώμα εδώ είναι ο πνιγμός –
Προτιμώ την άγραφη γλώσσα,
τουλάχιστον δεν υπάρχει.
Καλύτερα να μιλώ.
α.
Από τον προτεσταντισμό
/ aria /
στην λεκτικότητα
β.
Μητέρα είναι το πιο μεγάλο ψέμα.
γ.
Θα ήταν λιγότερο επώδυνη η ιδέα του Κακού
για τον άνθρωπο εάν δεν υπήρχε ο φθόνος.
Σε αυτήν την περίπτωση μάλλον
δεν θα υπήρχε και ο άνθρωπος.
α ]
Το απρόσιτο δεν είναι κήπος που
ίπταται πάνω απ’ την άβυσσο.
/ αλλά μάλλον κάτω απ’ τον κήπο /
β ]
Το απρόσιτο είναι μόνο μια λέξη.
/ μια λέξη απρόσιτη /
γ ]
Η αναπνοή είναι φτιαγμένη από ξύλο πραγματικό
και οι λέξεις απ’ τον κορμό των πραγμάτων.
δ ]
Ένα ομιλόν τραπέζι.
ε ]
Και απ’ τον αφρό των γραμμάτων
το τραπέζι αυτό.
ζ ]
Η λάμψη δεν είναι τρόπαιο
είναι τροχόσπιτο.
η ]
Δημιουργεί την εντύπωση μιας παρουσίας
εκεί όπου δεν κατοικεί κανείς.
θ ]
Το ακατανόητο είναι ένα πισώπλατο σύννεφο.
Συν ένας παρατηρητής.
ι ]
Μνήμη είναι η απόκρυψη αυτής της οπτικής γωνίας
μέσω της μνήμης.
/ μείον την γραφή /
κ ]
Μείον την γραφή, η οποία μετά σιωπηρά
την προσθέτει.
Αφού όμως πρώτα αφαιρεθεί, αφού γίνει βροχή.
/ πριν ήταν σύννεφο, μετά ένα τίποτα. /
λ ]
Ακατανόητο είναι αυτό το πέρασμα.
Η εκ των υστέρων κίνηση από την μια απουσία
στην άλλη μέσω του γράμματος που τα έχει όλα δει.
Ως απόντα πολύ.
/ κωμωδία: δηλαδή σαν τον Δία /
μ ]
Το γράμμα είναι υστερικό.
ν ]
Άλλη όμως αναγέννηση δεν υπάρχει.
ξ ]
Το βλέμμα είναι πρωταρχικό.
ο ]
O κόσμος του ανθρώπου δεν προϋποθέτει
κανέναν παρατηρητή.
/ αυτόν τον υποθέτουμε εμείς /
π ]
Συχνά το βλέμμα με μεγάλη άνεση
το ενσαρκώνει ένα άψυχο, απλό αντικείμενο.
/ παράδειγμα: ο κινηματογράφος /
ρ ]
Τα πουλιά μόνο και το άηχο χιόνι.
/ και τα ίχνη του ενός σώματος στο άλλο /
σ ]
Αδαμιαίο: το σώμα ως χιόνι.
/ δεν πέφτει, ούτε λιώνει /
τ ]
Ο σπασμός είναι διαζευκτικός.
/ ή εσύ ή αυτός /
υ ]
Ο θάνατος όμως όχι.
/ είναι απολύτως άγνωστος /
φ ]
Και το ίχνος ως σώμα λεκτό
στου αμετάφραστου ουρανού το σεντόνι.
χ ]
Η απελπισία είναι η Ωγυγία των νοσταλγών.
ψ ]
Πριν τους αρθρώσει κουφούς η ελπίδα στο φως.
/ στο κατάρτι του ζώου ύπτιους /
ω ]
O ύπνος λαίμαργος.
/ μας κινηματογραφούσε
ο θάνατος να τρώμε χιόνι /
Τα ποιήματα αποτελούν μέρος της υπό έκδοση ομότιτλης συλλογής.
