Αυτοβιογραφικά σημειώματα

[δη­μο­σιεύ­τη­κε ελ­λι­πές στο (ανε­νερ­γό σή­με­ρα) σάιτ www.​mim​isou​liot​is.​gr.]

Πρω­τό­το­κος γιος του υπαλ­λή­λου των Μο­νο­πω­λεί­ων Άλα­τος, Παι­γνιο­χάρ­των και Πυ­ρεί­ων (Ε.Δ.Ε.Μ.Ε.Δ.) Πα­να­γιώ­τη Δ. Σου­λιώ­τη και της δα­σκά­λας Μα­ρί­ας Μιχ. Βου­βου­λί­κα, γεν­νή­θη­κα στις 24 Δε­κεμ­βρί­ου 1949 στην Αθή­να. Του πα­τέ­ρα μου οι ρί­ζες απλώ­νο­νται στο Σού­λι, την Ηλεία και τη Μά­νη. Από τη με­ριά της μη­τέ­ρας μου, έλ­κω την κα­τα­γω­γή μου από το Μο­να­στή­ρι της FYROM και τη Σμύρ­νη. Ιδιαί­τε­ρη μνεία χρω­στώ να κά­μω, όχι τό­σο στον δά­σκα­λο και ιε­ρο­ψάλ­τη του Μο­να­στη­ρί­ου και τε­λι­κά ει­ρη­νο­δί­κη και δι­κη­γό­ρο της Φλώ­ρι­νας Μι­χα­ήλ Κ. Βου­βου­λί­κα, όσο στην εκ μη­τρός για­γιά μου, Μα­γδα­λη­νή Γ. Σμυρ­νιού, που έλα­βε υπο­τρο­φία (1904) και έφυ­γε από το Μο­να­στή­ρι για να σπου­δά­σει δα­σκά­λα και γυ­μνά­στρια στην Αθή­να, όπου και ερ­γά­σθη­κε στη Σχο­λή Τυ­φλών για με­ρι­κά χρό­νια: Σ’ εκεί­νην χρω­στώ πλεί­στα όσα.
Από τα 20 χρό­νια μου αυ­το­βού­λως διέ­κο­ψα τα γο­νι­κά επι­δό­μα­τα και έκτο­τε εί­μαι αυ­το­συ­ντή­ρη­τος, γι’ αυ­τό κι έχω ασκή­σει ετε­ρό­κλη­τα επαγ­γέλ­μα­τα. Στη διάρ­κεια της Απρι­λια­νής Δι­κτα­το­ρί­ας δι­κά­στη­κα (1969) με­τά από αυ­τε­πάγ­γελ­τη δί­ω­ξη της ει­σαγ­γε­λί­ας πρω­το­δι­κών Θεσ­σα­λο­νί­κης, διό­τι τα πρω­τό­λεια δι­η­γή­μα­τα που εί­χα εκ­δώ­σει σε πο­λυ­γρα­φη­μέ­να τεύ­χη πρό­σβα­λαν τα «ελ­λη­νο­χρι­στια­νι­κά ιδε­ώ­δη» του κα­θε­στώ­τος. Η δί­κη έλα­βε δη­μο­σιό­τη­τα στον Τύ­πο της επο­χής, κα­θώς μάρ­τυ­ρες υπε­ρά­σπι­σης προ­σήλ­θαν οι αεί­μνη­στοι λο­γο­τέ­χνες Γιώρ­γος Δέλ­λιος και Παν. Πα­πα­στα­μά­της, κα­θώς και ο εκλι­πών κα­θη­γη­τής μου, τό­τε, Γ.Π. Σαβ­βί­δης, ενώ μάρ­τυ­ρες κα­τη­γο­ρί­ας εί­χαν κλη­θεί ιε­ρείς και ένας συμ­βο­λαιο­γρά­φος των πα­ρα­εκ­κλη­σια­στι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων. Η από­φα­ση ήταν αθω­ω­τι­κή «λό­γω αμ­φι­βο­λιών».

Υπη­ρέ­τη­σα τη στρα­τιω­τι­κή μου θη­τεία ως γρα­φέ­ας του Πυ­ρο­βο­λι­κού. Ερ­γά­ζο­μαι ως δη­μό­σιος υπάλ­λη­λος (διευ­θυ­ντής στη Δη­μό­σια Κε­ντρι­κή Βι­βλιο­θή­κη Φλώ­ρι­νας). Εί­μαι έγ­γα­μος και πα­τέ­ρας ενός αγο­ριού (που ήδη εί­ναι δι­πλω­μα­τού­χος παμ­ψη­φεί με άρι­στα, δά­σκα­λός του ο Κώ­στας Κο­τσιώ­λης της κλα­σι­κής κι­θά­ρας, και υπη­ρε­τεί τη στρα­τιω­τι­κή θη­τεία του) και δύο κο­ρι­τσιών, εκ των οποί­ων η με­γα­λύ­τε­ρη, h Μα­γδα­λη­νή, απο­φοί­τη­σε από το Τμή­μα Νη­πια­γω­γών Θεσ­σα­λο­νί­κης (Α.Π.Θ.) και η μι­κρό­τε­ρη, η Δα­νάη, φοι­τά στο Τμή­μα Ιστο­ρί­ας-Αρ­χαιο­λο­γί­ας (Α.Π.Θ.).
Από τα φοι­τη­τι­κά χρό­νια (1974) και με­τά δεν έχω κομ­μα­τι­κή ταυ­τό­τη­τα, δεν ανα­πτύσ­σω αντί­στοι­χη δρα­στη­ριό­τη­τα και δεν έχω ψη­φί­σει πο­τέ μέ­χρι σή­με­ρα (1997) κόμ­μα εξου­σί­ας, ιδε­ο­λο­γι­κά ωστό­σο μέ­νω πά­ντο­τε, και στο μέ­τρο των δυ­νά­με­ών μου, στο χώ­ρο της Αρι­στε­ράς.

O Mί­μης Σου­λιώ­της δια­βά­ζει ποι­ή­μα­τά του (από εκ­δή­λω­ση προς τι­μήν του στο «Underground Εντευ­κτή­ριο», 25.1.2008)