Δεν είναι εύκολο να γράψεις κάτι για την αξία ενός καλλιτέχνη που λείπει. Από τη μια πλευρά καραδοκεί ο κίνδυνος να γίνεις γλυκερός, για να αποδείξεις πόσο πολύ αγαπάς τους συναδέλφους, από την άλλη ελλοχεύει ο πειρασμός να κάνεις εξειδικευμένες αναλύσεις, για να πεις κάτι, που αν το διάβαζε ο απουσιάζων, θα γινόταν έξαλλος με την ημιμάθειά σου. Γι’ αυτό, τι να γράψω για τον Γιώργο αποφεύγοντας και τα δύο αυτά ελαττώματα των μετά θάνατον καταθέσεων; Μόνο διαπιστώσεις. Δουλέψαμε καλά, συνεννοούμασταν εύκολα, ήταν ακριβής στους χρόνους του, αποδεχόταν ο ένας τον άλλο και ποτέ, μα ποτέ, δεν διανοηθήκαμε να διεκδικήσουμε κάτι περισσότερο από αυτό που μας αναλογούσε στις επιτυχίες μας. Μαζί κάναμε μόνο επιτυχίες. Πολύ μεγάλες επιτυχίες. Και τις χαρήκαμε. Τον σεβόμουνα και με σεβόταν, και σεβόμασταν ο ένας τις περιοχές του άλλου με υπερβολικό, γεμάτο ευγένεια και διακριτικότητα, τρόπο.
Ήταν ένας άψογος συνεργάτης.
Ένας άψογος συνεργάτης
