Δωροδοκημένη αφήγηση

Δωροδοκημένη αφήγηση

Με πλησίασε την ώρα που καθάριζα την αυλή από το χιόνι. Ήταν κοντοκουρεμένος, με ύφος σαν να είχε φάει σκαμπίλι από τον φύλακα άγγελό του, γιατί την ώρα του μαθήματος θρησκευτικών παρακολουθούσε απ’το παράθυρο την δημαγωγία των γλυκύτατων γλουτών μιας γειτόνισσας, που έπλενε τα τζάμια του σπιτιού της λαφυραγωγώντας το βλέμμα του. Το δέρμα του ήταν σκούρο σαν το χρώμα της coca-cola light, είχε πυκνά γένια που άσπριζαν στο πηγούνι του, γενναιόδωρη φαλάκρα, που γινόταν έντονα ορατή από το κούρεμα που είχε κάνει, βαριά βλέφαρα που κάλυπταν νωχελικά δυο γαλάζια μάτια. Φορούσε ρούχα κομψά και περιποιημένα, αν και λίγο παρωχημένα, σύμφωνα με τις ενδυτικές συνήθειες, αφού το ράσο του ήταν μεν άψογα σιδερωμένο, καθαρό, και φρεσκοπλυμένο, αλλά οι δερμάτινες μπότες του δεν ταίριαζαν με τους ορθολογικούς ενδυματολογικούς κανόνες.
Νόμισα ότι ήταν ένας απ’αυτούς τους εναλλακτικούς αποστόλους, που περνούσαν από τα σπίτια και βοηθούσαν τους ιδιοκτήτες να καθαρίσουν τις αυλές τους ή να αποκαταστήσουν τις ζημιές που είχαν πάθει τα σπίτια τους, ύστερα από έντονα καιρικά φαινόμενα. Προσπάθησα να τον αποφύγω, όχι γιατί τα κατάφερνα μόνος μου, αλλά δυσανασχετούσα με την αλληλεγγύη άγνωστων επισκεπτών, πρόθυμων να καταναλώσουν την μεγαλοθυμία τους με τον πόνο και απελπισία των άλλων. Οι απόψεις μου δεν τον απέτρεψαν, αφού άλλωστε δεν τις γνώριζε, ούτε φαινόταν πρόθυμος να τις μάθει, να κάνει την ερώτηση που είχε ήδη σχηματίσει το μυαλό του και φαίνεται ότι τον βασάνιζε έντονα, ρωτώντας πού βρίσκεται ο ναός του Αγίου Στεφάνου. Του έδειξα με το χέρι μου το δρόμο που καμπύλωνε ελαφρά και έπειτα απλωνόταν σε μια απαλή ευθεία, και το μόνο που ξεστόμισα ήταν: «μετά τα φανάρια στρίψε δεξιά». Με ευχαρίστησε, διόρθωσε το φωτοστέφανό του, που είχε μετακινηθεί από τη θέση του, μετά από μια ριπή αέρα, και βάδισε προς την κατεύθυνση που του υπέδειξα, προσέχοντας μην γλιστρήσει στο παγωμένο χιόνι.
Ο ζωοποιημένος απόστολος παρουσιάστηκε στην εκκλησία του Αγίου Στεφάνου λίγο αργότερα, μπροστά στα εκστασιασμένα βλέμματα των ευκατάνικτων πιστών, που είχαν συγκεντρωθεί να τιμήσουν την μνήμη του, όπως μετέδωσαν τα τηλεοπτικά δίκτυα και έγραψαν οι εφημερίδες την επόμενη μέρα, δίχως κανείς να γνωρίζει τη συμβολή μου σ’αυτή την αποκάλυψη.

ΑΛΛΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ
 

αυτόν το μήνα οι εκδότες προτείνουν: