Με αφορμή το Αφιέρωμα του Χάρτη στον Μπόρχες, στέλνω το ακόλουθο ποίημά μου, για το πέρασμα στα χρόνια της εφηβείας τού Μπόρχες, τότε που τον φώναζαν Τζώρτζι. Το 1918 και για κάποιους μήνες, οι Μπόρχες μένουν στο Λουγκάνο της Ελβετίας, στο Hotêl du Lac. Ο Μπόρχες με την αδελφή του Νόρα κάνουν βόλτες και βαρκάδες στη λίμνη. Διαβάζουν Walt Whitman:
«Ο Μπόρχες στο Λουγκάνο»
«Ο Μπόρχες στο Λουγκάνο» – Όνειρο θα ’ταν, δε μπορεί
Σούρουπο, νωρίς,
κι η λίμνη ήρεμη.
Βαδίζω, λέει, στην άκρη άκρη
πουλιά πετούν αμέριμνα
ψίθυροι ερώτων στα παγκάκια
δίπλα σε αλέες πανύψηλων δέντρων
ξάφνου, μπροστά ξενοδοχείο
Hotêl du Lac
κίτρινα φώτα σε μισόκλειστα παράθυρα.
Αγκαζέ νέος και νέα βγαίνουν
«Τζώρτζι, από δω να πάμε»
Κρατάει πράσινο βιβλίο η Νόρα,
Leaves of Grass, στο χέρι.
Ρυθμικά βήματα στην άκρη της λίμνης.
Σε λίγο βαρκάδα και γέλια.
Πίσω εγώ, λέει, οπτασία
ώσπου φύσηξε αύρα δροσιά
το όνειρο έσβησε
κερί σε φλόγα
αερικό, χανόμουν.
Μακριά ο Μπόρχες, λέει, έκανε κουπί
παλικαρόπουλο στα δεκαεννιά.
Η Νόρα σκορπά ψωμί
αντίδωρα.
Ξαφνιασμένα λιμνοπούλια ραμφίζουν
λαίμαργα απρόσμενα δώρα
Ένα βότσαλο άπλωσε κύκλους
ώσπου χάθηκαν κι αυτοί μαζί με το όνειρο.
Σούρουπο.
Στα δεκαεννιά αυτός
κι αυτή λουλούδι στα δεκάξι.
[ Λάρισα, 6 Αυγούστου 2019 ]
