Ωδή στα σκουπίδια

Μετάφραση: Νίνα Αγγελίδη

Βγάζω τα σκουπίδια στο δρόμο
τυλιγμένα με χαρτί, προσεκτικά πολύ.
Μένουν εκεί, ανάμεσα στα αποφάγια της ζωής,
σε φλούδες χρόνου και αποκόμματα ψυχής.
Τα αφήνω στο πεζοδρόμιο με λύπη
μιας κι είναι υπολείμματα από φρούτα, από φαγητό
κι από λογοτεχνία
με τα οποία
νόμισε κάποιος ότι ζούσε ή πίστευε ότι υπήρχε.
Κι επίσης γιατί, ίσως, χωρίς να το ξέρουμε,
κάποιος μας τύλιξε
με περιτύλιγμα ουρανού και σύννεφα φροντίδας
και βρεθήκαμε στην ακτή του σύμπαντος
χωρίς να μας αποχαιρετήσει κανείς.
Γι’ αυτό κι εγώ,
βγάζω τα σκουπίδια, τα αφήνω στο πεζοδρόμιο
και τ΄αποχαιρετώ.

Από το Εικόνες και συνομιλίες (1965)

Ωδή στα σκουπίδια

Ο Jorge Calvetti (1916-2002) έζησε κυρίως στο Μπουένος Άιρες. Από πολύ νέος, μ’ ένα σημειωματάριο και ένα βιβλίο του Tάκιτου ή του Aισχύλου στον σάκο, τριγυρνούσε στις εξοχές συνθέτοντας στίχους ή γράφοντας διηγήματα και δοκίμια. Εργάστηκε για πολλές δεκαετίες ως δημοσιογράφος. Έλαβε πολλές διακρίσεις, έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και ποιήματά του μελοποιήθηκαν. Το 1984 εκλέχτηκε μέλος της Αργεντινής Ακαδημίας.

 

αυτόν το μήνα οι εκδότες προτείνουν: