Προ πενήντα ετών εφύγαμεν από Βαρζελώνα με κρασί, το οποίον εφορτώσαμεν εις Βίλλα-Νόβα με το καράβι «Σκουμπρή», με ναύλο 28 χιλιάδες κολονάτα. Εφύγαμεν τον Αύγουστον. Είμεθα σαράντα και εδιαλεχτήκαμε καλύτερα και εμείναμεν έως είκοσι πέντε. Επήραμε δύο πιλότους, εβγαίνοντας από την Τζιπεράλτα. Ετραβήξαμεν και επέσαμεν εις τα Κανάρια νησιά. Ετραβήξαμεν εις την Λίναιαν και μας ερχότανε ο αέρας το ένα μέρος και το άλλο. Εμείναμεν εις αυτό το μέρος της Λίναιας έως τρεις ημέρες. Τότε ετραβήξαμεν όλο πρίμα και δεν εβλέπαμεν παρά Θεό και θάλασσα. Αφού αρμενίσαμεν σαράντα πέντε ημέρες εφοβηθήκαμεν οι συντρόφοι και άρχισαν να φωνάζουν ότι επέσαμεν εις νερά χαμένα. Τότε ο πιλότος και ο Σκουζές, όπου είχεν πράξιν, τους είπαν ότι εις τρεις ή τέσσερες ημέρες θα φθάσουν. Και πάλιν φόβος μέγας εις τους συντρόφους, αφού πέρασαν οι τέσσερες ημέρες. Με πολλές υποσχέσεις, τέλος πάντων, εξακολούθησαν το ταξίδι και εις άλλες τέσσερες ημέρες είδαμεν ένα σύγνεφον. Έστειλε ο Σκουζές έναν άνθρωπο εις το κατάρτι ψηλά να παρατηρήσουν αν είναι στεριά ή σύγνεφον, αλλά δεν ημπόρεσαν να διακρίνουν. Ο καιρός πρίμος, ετραβήξαμεν, και την νύχτα μάς εφάνη μυρουδιά της στεριάς και το πρωί είδαμεν την στεριάν. Επήγαμεν κατευθείαν εις τον λιμένα Μόντε-βιδέο, όπου εβρήκαμεν πολλά πλοία. Επήγαμεν διά πενήντα τέσσερες ημέρες τρία καράβια: το ένα του Δημήτρη Χριστοφόρου εις το οποίον ήτον ο Σκουζές. Ήτον το καράβι Τσαμαδού, πλοίαρχος Αντώνης Σερφιώτης, το άλλο καράβι ήτον του Ζιάκα. Εκάμαμεν εις το Μόντε-βιδέο είκοσι πέντε ημέρες, εφορτώσαμεν παστά και πετσιά και επιστρέψαμεν και τα τρία μαζί. Εμείς ήλθαμεν, τα άλλα δύο καράβια τα έπιασαν οι Εγγλέζοι εις το στενόν απ’ έξω. Ήλθαμεν εμείς εις την Βαρζελώνα δια πενήντα μίαν ημέρα.
Ντίνος Κονόμος, Ο Γεώργιος Τερτσέτης και τα ευρισκόμενα έργα του, έκδοση Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, Αθήνα 1984, σ. 557.
Παναγή Σκουζέ Απομνημονεύματα, επιμέλεια-σχόλια Θανάσης Χ. Παπαδόπουλος, εκδόσεις Κέδρος, 1975.
Το ταξίδι στο Μοντεβιδέο έγινε το 1797 και είναι το πρώτο που έχει καταγραφεί. Το καράβι του Δημήτρη Χριστοφόρου, στο οποίο επέβαινε ο Σκουζές, ονομαζόταν «Παναγία Τουρλιανή», με χωρητικότητα 250 καταλωνικούς τόνους, που αντιστοιχούν σε περίπου 220 μετρικούς τόνους. Στο λιμάνι του Μοντεβιδέο είχαν καταπλεύσει τα καράβια του Χατζή Κανελάκη (Ζιάκα) και του Δημήτρη Μιχάλη Τσαμαδού, τα οποία είχαν το ίδιο όνομα, «Παναγία της ΄Υδρας», και την ίδια χωρητικότητα, δηλαδή 350 καταλωνικούς τόνους ή 330 μετρικούς. Φορτωτής ήταν ο Juan Bautista Cabanyes, πρόξενος της Ολλανδίας στη Βαρκελώνη. Και τα τρία καράβια ήταν πολάκες, φορτηγά ιστιοφόρα που έκαναν την εμφάνισή τους στη Μεσόγειο στο δεύτερο μισό του 16ου αιώνα. Το όνομα «πολάκα» προέρχεται από το ιταλικό ιστίο polaccone, στηριγμένο στο πλωριό κατάρτι, το οποίο είχε έντονη μπροστινή κλίση και ήταν τοποθετημένο σχεδόν στην πλώρη.
Τζελίνα Χαρλαύτη & Κατερίνα Παπακωνσταντίνου, Η ναυτιλία των Ελλήνων 1700-1821, εκδόσεις Κέδρος και Ιόνιο Πανεπιστήμιο, 2013, σσ. 272-273 και 517.
