Ανάμεσα στα δέντρα

Ι

Εμένα χαιρετάτε;
Συγχωρέστε με,
δεν μου λέει κάτι το πρόσωπό σας.

Επειδή δεν σας λέει κάτι το πρόσωπό μου, μου ζητάτε συγνώμη;
Είστε πολύ ευγενικός.
Δεν υπάρχει λόγος να απολογείστε,
δεδομένου ότι εσείς
δεν με έχετε δει ποτέ πριν.
Είναι αλήθεια ότι η αρραβωνιαστικιά σας
θα σας έχει δώσει να δείτε
φωτογραφίες
στις οποίες εγώ εμφανίζομαι μεταξύ άλλων αντρών,
πάντοτε πίσω ή σε μια γωνιά,
αλλά ξέρω και με το παραπάνω
ότι δεν μοιάζω στον άντρα
των φωτογραφιών μου.
Αν εκείνη σάς είχε μιλήσει για μένα,
εσείς θα με αναγνωρίζατε
με το που θα με βλέπατε,
αλλά δεν πρέπει να κατηγορείτε τον εαυτό σας
επειδή εκείνη
δεν σας έχει μιλήσει για μένα.
Εκείνη μπορεί να σας έχει πει το όνομά μου,
μεταξύ άλλων ονομάτων,
προφέροντας το δικό μου
χωρίς να του δώσει μεγαλύτερη αξία απ’ όση σε άλλα.
Ή μπορεί και να μην
σας έχει πει το όνομά μου καν.
Θέλετε να το ακούσετε;
Θέλετε να ακούσετε το όνομά μου;

Όχι.
Όχι, δεν πρόκειται να ακούσω το όνομά σας.
Βιάζομαι.
Αντίο.

Αν βιάζεστε,
ας μιλήσουμε χωρίς χρονοτριβή.
Αν δεν βιαζόσασταν τόσο,
θα σας πρότεινα έναν περίπατο
ανάμεσα στα δέντρα.
Αλλά καλύτερα να μιλήσουμε
εδώ και τώρα,
αφού βιαζόμαστε.
Κι εγώ επίσης.
Αυτά που πρέπει να σας πω
με ενδιαφέρει να σας τα πω
πριν από το γάμο σας.
Όπως κι εσάς σάς ενδιαφέρει να τα ακούσετε
πριν από το γάμο σας.

Μπορείτε να πείτε όσα λόγια θέλετε.
Εγώ δεν θα είμαι εδώ για να τα ακούσω.
Όσο για το γάμο μου,
το όνομά σας,
όποιο κι αν είναι,
δεν θα βρίσκεται στη λίστα των προσκεκλημένων.

Δεν μπορώ να σας υποχρεώσω να με ακούσετε.
Αλλά θα μείνω εδώ,
περιμένοντάς σας,
μήπως κι αλλάξετε γνώμη.
Ίσως, αφού το σκεφτείτε,
να επιστρέψετε εδώ.
Ίσως να επιστρέψετε εδώ
μόνος σας ή με εκείνη.
Εγώ έχω παραιτηθεί της ιδέας
ότι κάποτε θα με δει ξανά,
αλλά αν εσείς τη φέρετε εδώ,
ανάμεσα στα δέντρα,
δεν θα κρυφτώ.

Μιλήστε επιτέλους.
Και, για το καλό σας,
μετρήστε τα λόγια σας.

Εσείς κι εγώ
δεν γεννηθήκαμε για να γνωριστούμε.
Δεν είμαι το είδος του ατόμου
στο οποίο εσείς βρίσκετε συντροφιά,
ούτε εσείς το είδος του ατόμου
που εγώ ψάχνω
όταν δεν επιζητώ τη μοναξιά.
Ωστόσο, δεν είμαστε ξένοι.
Μια αγάπη μας ενώνει
— άλλωστε τι μπορεί να ενώσει περισσότερο
από την αγάπη;
Στο παρελθόν,
η μνηστή σας κι εγώ
είχαμε δεσμό.
Αν εκείνη δεν σας έχει μιλήσει
γι’ αυτόν τον παλιό δεσμό,
είναι ίσως γιατί ήταν
λιγότερο σημαντικός
για εκείνη
από ό,τι ήταν για μένα.

Δεν έχω τίποτα να διεκδικήσω,
ούτε λυπάμαι για τίποτα.
Αν εγώ ονειρευόμουν κάθε στιγμή
ότι αυτός ο δεσμός
δεν θα τελειώσει ποτέ,
εκείνη δεν έκανε τίποτα
για να ενθαρρύνει το όνειρό μου.
Δεν λυπάμαι για τίποτα
ούτε διεκδικώ κάτι.
Το καλύτερο που είχα,
το καλύτερο που θα έχω ποτέ,
είναι οι στιγμές
που μοιράστηκα μ’ εκείνη,
κι αν σήμερα μου έχει μείνει κάποια δύναμη,
είναι επειδή ξέρω ότι μια μέρα
εκείνη είδε κάτι καλό σε μένα.
Ούτε κι εσείς έχετε κάτι
να διεκδικήσετε, ούτε κάτι
να λυπάστε.
Εκείνη είχε απομακρυνθεί από μένα
για πάντα
πριν γνωρίσει εσάς.
Δεν αρνούμαι ότι η είδηση του γάμου,
για την οποία δεν ήμουν προετοιμασμένος,
με έκανε να νιώσω,
για εσάς,
χωρίς να σας γνωρίζω,
μια βαθιά απέχθεια
για την οποία σήμερα ντρέπομαι.
Δεν αρνούμαι ότι έχω καταραστεί το όνομά σας.
Πόσο μου κόστισε να διαχωρίσω
αίμα και σκέψη!
Πόσο μου στοίχισε να καταλάβω
—πόσες νύχτες αγρύπνιας—
ότι, ενωμένοι από τον έρωτα
για το ίδιο άτομο,
εγώ όφειλα να σας αγαπώ.
Πόσο μου στοίχισε να αντιληφθώ
πως μολονότι η καρδιά μου αιμορραγεί
εγώ πρέπει να επιθυμώ για εκείνη
την ευτυχία χωρίς εμένα!
Και είναι γι’ αυτό,
για την ευτυχία της,
ο λόγος που έρχομαι να σας μιλήσω.

Μιλήστε.

Δεν ήταν απίθανο
ότι θα περνούσατε απόψε από εδώ.
Αν δεν το κάνατε,
εγώ θα έβρισκα άλλο μέρος
—μολονότι κανένα δεν θα ήταν
καλύτερο από αυτό—
για να σας πω
αυτό που οφείλω να σας πω.
Αυτό που οφείλω να σας πω είναι τούτο:
εάν, όπως περιμένω,
εσείς την κάνετε ευτυχισμένη,
μπορείτε να με θεωρείτε ως τον καλύτερο φίλος σας.
Δεν είμαι άτομο με πολλούς φίλους,
αλλά οι φίλοι μου
δεν έχουν καλύτερο φίλο.
Κάντε την ευτυχισμένη
κι εγώ θα σας παρασταθώ
σε κάθε δυσκολία.
Δεν αμφιβάλλω ότι έτσι θα γίνει:
θα την κάνετε ευτυχισμένη
και δεν θα έχετε άλλον φίλο σαν κι εμένα.
Δεν χρειάζεται να σας ξέρω
για να έχω για εσάς
εξαίρετη γνώμη.
Δεν είμαι αισιόδοξος όσον αφορά τους ανθρώπους
ο νους μου πάει πρώτα στο κακό
παρά στο καλό,
αλλά η εμπιστοσύνη μου σε εσάς
έχει μια ρίζα πολύ βαθειά.
Η εμπιστοσύνη μου σε εσάς
εδράζεται στην άποψη
που έχω για τη μέλλουσα σύζυγό σας.
Εκείνη δεν θα συνδεόταν με έναν άντρα
τον οποίο δεν θα σεβόταν,
κι ένας άντρας που εκείνη σέβεται
δεν μπορεί να είναι ένας οποιοσδήποτε άντρας.
Πιστεύω ότι εσείς θα την κάνετε ευτυχισμένη
κι εγώ θα σας προστατεύω
γιατί θα είναι η δική της ευτυχία
εκείνο που εγώ θα προστατεύω.
Αν, αντιθέτως,
εγώ δω μια μέρα
στα μάτια της
το σημάδι της δυστυχίας,
εσείς θα έχετε βρει σε μένα
τον χειρότερο εχθρό σας.
Αν εκείνη δεν έχει στο πλευρό σας
την ευτυχία που αξίζει,
εγώ δεν θα σας συγχωρέσω ποτέ.
Δεν είμαι βίαιο άτομο.
Τίποτα δεν μου φαίνεται πιο αποτρόπαιο
από την ανώφελη βία.
Κανείς δεν θα έπρεπε να περιμένει
ότι θα πάθει κακό από μένα.
Αλλά ξέρω ότι το μεγαλύτερο κακό
το κάνει εκείνος
από τον οποίο δεν θα περίμενε κανείς κανένα κακό.
Δεν σας μιλάω για σήμερα
ούτε για αύριο
σας μιλάω για μια υποχρέωση
που θα επιβάλλω στον εαυτό μου όσο ζω.
Κάθε στιγμή θα γνωρίζω
πώς αισθάνεται η γυναίκα σας.
Ξέρω να διαβάζω την ψυχή της:
εκείνη ποτέ δεν θα μπορούσε να μου κρύψει
τη θλίψη της.
Το μοναδικό πράγμα που μπορώ να επιθυμήσω πλέον,
και το επιθυμώ άνευ ορίων,
είναι να είναι εκείνη ευτυχισμένη
και το ίδιο εσείς με εκείνη.
Τα πάντα εξαρτώνται από εσάς,
τα πάντα βρίσκονται στα χέρια σας.
Κάντε αυτό που πρέπει να κάνετε
χωρίς να επαναπαυθείτε ποτέ.
Δεν θα επαναπαυθείτε
αν εκείνη σάς ενδιαφέρει
τόσο όσο ενδιαφέρει εμένα.
Εκείνη, εσείς, εγώ,
και οι τρεις θα είμαστε ευτυχισμένοι
ή και οι τρεις δυστυχισμένοι.
Αγωνίζομαι άλλωστε
και για μένα,
γιατί δεν θα είμαι ευτυχισμένος
αν εκείνη δεν είναι.
Αυτό ήθελα να σας πω.
Έχω διαλέξει με προσοχή
τα λόγια μου.
Δεν είναι απαραίτητο εσείς
να μου απαντήσετε με δικά σας λόγια.
Θα μου απαντήσει η ζωή σας.
Όσο για τη δική μου,
σας έχω ήδη πει,
πού πρόκειται να την αφιερώσω.
Εσείς δεν θελήσατε
να μάθετε το όνομά μου
και δεν θα σας το πω.
Αν εσείς δεν θέλετε,
εκείνη δεν θα μάθει
γι’ αυτή τη συνάντηση.
Αν εσείς είστε όπως προσδοκώ,
μπορείτε να με ξεχάσετε.
Εγώ δεν επιθυμώ
να ξαναβρεθούμε.
Δεν θα με ξαναδείτε
αν φανείτε αντάξιός της.
Αλλά δεν είμαι προφήτης.
Μπορώ μόνο να νιώθω για τους άλλους
αγάπη ή περιφρόνηση.
Μην μου δώσετε ποτέ λόγο
να σας περιφρονήσω.
Σήμερα η καρδιά μου είναι γεμάτη
από αγάπη για εσάς.
Μπορώ να σας αγκαλιάσω;

ΙΙ

Είσαι καλά;

Ξύπνησα καλά.
Κοιμήθηκα καλά και ξύπνησα
με καλύτερη διάθεση.
Ξύπνησα μετρώντας
τις ώρες που απέμεναν.
Ανυπόμονος,
πήγα να σιγουρευτώ
ότι όλα είναι εντάξει
για αύριο.

Δεν είναι;

Όλα είναι εντάξει.
Αν βγει ήλιος
ή αν τα σύννεφα καλύψουν τον ήλιο,
όλα θα είναι εντάξει.
Τι όμορφο είναι το μέρος
που έχουμε διαλέξει για το γάμο μας.
Βγήκα από εκεί χαρούμενος,
μετρώντας αντίστροφα τις ώρες.
Κρίμα που είχα,
στο δρόμο προς τα εδώ
μια παράξενη συνάντηση.
Ένας τρελός με χαιρέτησε.
Ανάμεσα στα δέντρα.
Με χαιρέτησε και δίστασα:
Να ανταποδώσω το χαιρετισμό
ή να προσποιηθώ ότι δεν τον είδα;
Έκανα λάθος επιλογή.
Δεν ξέρω αν απόψε
θα καταφέρω να κοιμηθώ
ούτε με τι διάθεση
θα ξυπνήσω αύριο.

Σου έκανε κάτι;

Με αγκάλιασε.

Δεν έκανε τίποτ’ άλλο;

Μίλησε.
Μίλησε με εκείνη την αυτοπεποίθηση
με την οποία μιλάνε
όσοι λένε χοντράδες.

Θα μου πεις τι σου είπε;

Μπορεί να άκουσε σε κάποιο μέρος τα ονόματά μας
και την αναγγελία του γάμου.
Αυτή τη στιγμή
θα ενοχλεί κάποιον άλλον άνθρωπο
αγκαλιάζοντάς τον.
Αυτό που μου είπε
—τόσο ακαθόριστο—
μπορεί να το πει κανείς σε οποιονδήποτε
πρόκειται να παντρευτεί αύριο.

Δεν θα μου το πεις;

Όχι.

Ας μιλήσουμε, επομένως, για κάτι άλλο.
Ή ας μην μιλήσουμε.

«Αν κάνετε ευτυχισμένη τη γυναίκα σας»,
μου είπε,
«δεν θα έχετε φίλο σαν εμένα.
Αλλά αν δω στα μάτια της
το σημάδι της δυστυχίας,
δεν θα έχετε εχθρό σαν εμένα».
«Το σημάδι της δυστυχίας», είπε,
λες και τη γνώριζε.
Δεν θέλησα να μάθω το όνομά του.
Είναι λόγια ασαφή.
Λόγια αόριστα, θολά
που οποιοσδήποτε θα μπορούσε να τα πει
σε κάποιον άντρα που παντρεύεται αύριο.
Δεν θέλησα να μάθω το όνομά του.
Το ανάφερες άραγε εσύ καμιά φορά
μόνο του ή συνοδευόμενο
από άλλα ονόματα;
Μου μίλησες για εκείνον κάποια φορά;

Δεν το έκανα ποτέ.
Δεν θα το είχα κάνει ποτέ.

Τι σας χώρισε;

Ποτέ δεν ήρθαμε κοντά.

Γιατί δεν ήρθατε πιο κοντά;

Δεν είναι άτομο με το οποίο εγώ
θα μπορούσα να ζήσω.

Γιατί είναι τρελός.

Δεν είναι τρελός.

Πώς είναι;

Τι μας ενδιαφέρει
πώς είναι;

Εγώ θέλω να ξέρω
πώς είναι.
Γι’ αυτό τον άφησα να μου μιλήσει.
Γιατί ήθελα τα λόγια του
να μου πουν
πώς είναι.

Ας τον ξεχάσουμε.
Δεν είναι νύχτα για να μιλάμε
για άλλους πέρα από σένα και μένα.

Από πότε έχεις να τον δεις;

Όταν εσύ κι εγώ γνωριστήκαμε,
αυτός ήταν για μένα
η σκιά μιας σκιάς.
Εσύ δεν γνώρισες
πριν από μένα
άλλες γυναίκες;

Μοιάζουμε;

Όχι.

Πρέπει να υπάρχει κάτι
στο οποίο θα μοιάζουμε.

Όχι.

Είναι άρρωστος;

Σου φάνηκε άρρωστος;

Μου φάνηκε τόσο εύθραυστος
ώστε δεν φοβόταν τίποτα.
Μου φάνηκε ότι δεν φοβόταν
τίποτα
κι ότι θα μπορούσε να μας κάνει κακό.
Δεν έπρεπε να κάνω
αυτό που έκανα.

Του έκανες κάτι;

Δεν ανταποκρίθηκα στον εναγκαλισμό του.
Δεν έπρεπε να κάνω
αυτό που έκανα.

Τον απείλησες;

Πιστεύω ότι εκείνος απείλησε εμένα.
Δεν έπρεπε να κάνω
αυτό που έκανα.
Δεν έπρεπε να τον ακούσω.

Αν εσύ μου το ζητήσεις,
θα μιλήσω μαζί του.

Ξέρεις πού θα τον βρεις;

Ξέρω πού να τον αναζητήσω.

Δεν θέλω να μιλήσεις μαζί του.
Αν μια μέρα τον δεις στο δρόμο σου,
δεν θέλω να του μιλήσεις,
δεν θέλω να τον ακούσεις
δεν θέλω να ανταποκριθείς στο βλέμμα του.
Πού θα τον αναζητούσες;

Στα μέρη
όπου ήμαστε μαζί.

Από πού θα άρχιζες την αναζήτηση;

Από το τελευταίο μέρος
όπου ειδωθήκαμε.
Εκεί,
ανάμεσα στα δέντρα.

Εκεί είναι.
Ανάμεσα στα δέντρα.

Δεν υπάρχει κανείς
ανάμεσα στα δέντρα.

Ούτε εγώ τον βλέπω
αλλά ξέρω ότι βρίσκεται εκεί.
Οποιοσδήποτε άλλος
θα είχε κουραστεί
και θα είχε φύγει.
Εγώ θα είχα κουραστεί
και θα είχα φύγει.
Εκείνος δεν θα κουραστεί.
Εκείνος θα είναι εκεί
όση ώρα
χρειαστεί.
Τον χρόνο που χρειάζονται
τα λόγια του
για να φτάσουν
εκεί όπου εκείνος τα έστειλε.
Τα διάλεξε με προσοχή
και διάλεξε με προσοχή
πώς να τα εκφέρει
για να μην φύγουν ποτέ.
Περπατώντας προς τα εδώ,
εγώ δεν έπαψα να τα σκέφτομαι
ακόμα και το πώς τα είχε εκφέρει.
Με το που μπήκα, με εξέπληξε
η άσχημη φάτσα μου στον καθρέφτη.
Μου είπα:
«Αυτό θα είμαι
στην υπόλοιπη ζωή μου;
Πώς με έχει κάνει έτσι
αυτός ο άντρας;»
Θέλησα να τον σκοτώσω
Εκεί, ανάμεσα στα δέντρα.
Η καρδιά μου
χτυπούσε τόσο δυνατά
ώστε τα χέρια μου,
δίχως άλλα όπλα,
αρκούσαν.
Επιθυμώ να τον σκοτώσω
κι εκείνος με περιμένει.
Εκεί, ανάμεσα στα δέντρα.
Χθες κοιμήθηκα καλά και με το που ξύπνησα
μετρούσα αντίστροφα τις ώρες.
Σήμερα δεν θα κοιμηθώ.
Βρίσκεται εκεί,
ανάμεσα στα δέντρα.
Μας κοιτάζει.
Δεν θα μπορέσω να κοιμηθώ
όσο εκείνος μας κοιτάζει.

Τι θέλεις από μένα;
Θα κάνω ό,τι μου ζητήσεις.
Αν εσύ μου το ζητήσεις,
αυτός θα πάψει να υπάρχει.

Δεν αρκεί να μην υπάρχει.
Έπρεπε
να μην είχε υπάρξει.

ΙΙΙ

Γιατί με υποτιμάς;
Πιστεύεις ότι χρειάζομαι έναν φύλακα
για την ευτυχία μου;
Γιατί με τιμωρείς;
Τι κερδίζεις εσύ
απειλώντας τον άντρα
με τον οποίο πρόκειται να ζήσω;
Γιατί χτυπάς
το παρελθόν μας;
Δεν βλέπεις ότι με κάνεις να μισώ
κάθε στιγμή
που περάσαμε μαζί;

Σου είπε αυτός ο άντρας,
ο άντρας με τον οποίο πρόκειται να ζήσεις,
ότι τον απείλησα;
Δεν νομίζω ότι έκανα κάτι τέτοιο.
Γιατί να ήθελα εγώ
να τον απειλήσω;
Αν τον επέλεξες
για τη ζωή σου,
πώς θα μπορούσα εγώ να έχω κάτι
εναντίον του;
Τον αγκάλιασα,
του φάνηκε άραγε απειλητικό αυτό;
Τι από ό,τι είπα
τον απείλησε;
Διάλεξα τα λόγια μου με προσοχή,
όπως με προσοχή διάλεξα
τον τρόπο να τα εκφέρω.
Το ότι τα λόγια μου
τον φόβισαν
δεν μου λέει τίποτα καλό για εκείνον,
αλλά αυτός ο φόβος
είναι καλός για σένα.
Δεν επιθυμώ να κάνω κάτι εναντίον του.
Είμαστε ενωμένοι,
μας ενώνει ο έρωτάς μας για σένα.
Θέλω να τον προστατεύσω.
Κάθε στιγμή που περάσαμε μαζί
με υποχρεώνει να το κάνω.
Κάθε στιγμή που περάσαμε μαζί
με υποχρεώνει να διαφυλάττω
την ευτυχία σου.

Ούτε εκείνος ζήτησε την προστασία σου
ούτε είναι προστασία αυτό που του προσφέρεις.
Εκείνος δεν ζήτησε τον εναγκαλισμό,
ούτε εσύ τον αγκάλιασες.
Τον τύλιξες
με ένα γκρι πέπλο.
Επέλεξες με προσοχή τα λόγια σου
και τον τρόπο να τα εκφέρεις.
Τώρα τα λόγια σου τον τυλίγουν
σαν ένα γκρι πέπλο.
Το κεφάλι του, τα χέρια του,
–τα χέρια που με χάιδευαν–
τα κάλυψαν τα λόγια σου
σαν ένα γκρι πέπλο.
Το στήθος του,
τους πνεύμονές του,
τα κάλυψαν τα λόγια σου
σαν ένα γκρι πέπλο.
Ένα γκρι πέπλο
τον χωρίζει από τον κόσμο.
Κανείς δεν μπορεί να ζήσει
εν αναμονή της κρίσης του άλλου.
Κανένας δεν μπορεί να αγαπήσει
κρινόμενος από άλλον.
Ένα γκρι πέπλο
τον χωρίζει από μένα.
Τι θα απογίνει τώρα εκείνος;
Τι θα απογίνω εγώ;

Τι θα απογίνουμε εμείς;
Εγώ δεν το γνωρίζω.
Εγώ γνωρίζω για εμάς
–για εκείνον,
για σένα,
για μένα–
λιγότερα από όσα ξέρεις εσύ.
Εσύ έδωσες στους τρεις μας
αυτό το πεπρωμένο
που τώρα εκπληρώνεται.

Αν μια μέρα έβλεπες στα μάτια μου
το σημάδι της δυστυχίας,
τι θα έκανες;

Δεν μπορώ να σε φανταστώ δυστυχισμένη.
Αυτό που τώρα βλέπω στα μάτια σου
είναι δύναμη και περηφάνια
και αγωνία.
Η καρδιά σου παλεύει.

Αν σ’ ενδιαφέρει η καρδιά μου,
δίνε του με τα λόγια σου και τον εναγκαλισμό σου.
Τα λόγια σου και ο εναγκαλισμός σου
με χωρίζουν
από τον άντρα με τον οποίο πρόκειται να ζήσω.
Έχεις αυτό που αποζητούσες.
Θέλεις κι άλλα;
Δεν θα πάρεις τίποτα άλλο.
Αν έχουν σημασία για σένα
οι στιγμές που περάσαμε μαζί
ανάμεσα σ’ αυτά τα δέντρα,
φύγε μακριά
με τον εναγκαλισμό σου και τα λόγια σου.

Δεν είσαι εδώ,
ανάμεσα στα δέντρα,
για να μου ζητήσεις να απομακρυνθώ.
Ξέρεις ότι μπορώ να πάρω μακριά
αυτά τα χέρια,
αλλά τα λόγια μου,
το ξέρεις,
δεν μπορώ να τα πάρω.
Ο άντρας με τον οποίο πρόκειται να ζήσεις
ποτέ δεν θα τα ξεχάσει.
Αυτός σού επανέλαβε τα λόγια μου
κι ούτε εσύ θα μπορέσεις πια
να τα ξεχάσεις.
Θα σας συντροφεύουν πάντα.
Κάθε μέρα.
Κάθε νύχτα.
Κάθε μέρα και κάθε νύχτα
θα σου φέρνουν
περηφάνια, τιμή και αγωνία.
Τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό.
Τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να αλλάξει
επειδή εγώ θα φύγω μακριά.
Δεν βρίσκεσαι εδώ,
ανάμεσα στα δέντρα,
για να μου ζητήσεις να απομακρυνθώ.
Βρίσκεσαι εδώ,
ανάμεσα στα δέντρα,
για να καρφώσεις στην καρδιά μου
το μαχαίρι που κρύβεις.
Το κρύβεις, αλλά η λάμψη του
ανοίγει δρόμο
ανάμεσα στα δέντρα.
Αν δεν το καρφώσεις στην καρδιά μου τώρα,
ανάμεσα στα δέντρα,
κάθε μέρα,
κάθε νύχτα,
όπου κι αν βρίσκεσαι,
θα θέλεις να το είχες κάνει.
Αλλά ακόμα κι αν καρφώσεις στην καρδιά μου
αυτό το μαχαίρι
–τώρα ανάμεσα στα δέντρα
ή την αυγή
ή αύριο το μεσημέρι
ή κάποιο απόγευμα με βροχή
ή μια νύχτα χωρίς αστέρια
ανάμεσα στα δέντρα–,
ακόμα κι αν καρφώσεις στην καρδιά μου
αυτό το μαχαίρι που κρύβεις,
θα εξακολουθείς να ακούς τα λόγια μου.

Μακάρι να βγει ο ήλιος αύριο.
Εσύ δεν θα τον δεις.
Μέχρι να φανεί,
ας γιορτάσουμε
αυτή την τόσο όμορφη νύχτα.