Είχα βάλει το 6 στο κινητό και την ταυτότητα στην τσέπη, μη τύχει και πέσω πάνω σε μπάτσους και βρισκόμουν στην Ολύμπου, όταν σκέφτηκα να πάω προς το «λημέρι» για να πάρω take away κοτόπουλο στα κάρβουνα.
Με το που έφτασα στη γωνία ακούω τον Νώντα να με φωνάζει «έλα στην παρέα μας». Καθόταν στα σκαλάκια μιας πολυκατοικίας μαζί μ’ έναν συνταξιούχο καθηγητή της Φιλοσοφίας, φίλοι χρόνια τώρα. Κρατούσαν στο χέρι το κυπελάκι του καφέ και κάπνιζαν. Πάω κοντά τους και τους λέω «ρε κουφάλες είστε απίστευτοι… ένας νευρολόγος κι ένας φιλόσοφος κάθονται στα σκαλάκια και κάνουν τσιγάρο με τη μάσκα στο πηγούνι».
Ο Νώντας γελάει, μου δίνει τσιγάρο, το ανάβω κι αρχίζουμε μια συζήτηση που βεβαίως, καταλήγει στα γνωστά αδιέξοδα της πανδημίας. Με ρωτάει ο φιλόσοφος αν γράφω τίποτα μ’ αυτή την κατάσταση, κι απαντώ ότι είμαι σε διάσταση με την έμπνευση και δεν πρόκειται να της πληρώνω διατροφή ενώ τρέχει με άλλους κι αρχίζουμε να θυμόμαστε, διάφορους γνωστούς που πλήρωναν διατροφές κι ύστερα καταλήξαμε σε παρομοιώσεις, μέχρι που τους είπα, πως μπορεί να γράψω κάτι και για αυτούς, που κάθονται στα σκαλάκια, κάτι σαν σύντομες ιστορίες κι αρχίζει αμέσως ένας τίτλο-πόλεμος μεταξύ μας. Είπα στον Νώντα ότι θα βάλω τίτλο «νευρικοί στο παγκάκι» κι αυτός μου απάντησε να βάλω κάτι πιο σουρεαλιστικό, ή πιο ακραίο, όπως «χέστηκα για τις αγωνίες σας». Ο φιλόσοφος απάντησε πως οι αγωνίες είναι γενικώς για χέσιμο και καλύτερος τίτλος θα ήταν «οι αγωνίες στις γωνίες», αφού είμαστε στη γωνία Ολύμπου και Ιασωνίδου, κι εγώ του λέω, πως δεν είναι ωραίοι οι ομοιοκατάληκτοι τίτλοι, γιατί φανερώνουν μια ευκολία, όταν ξαφνικά, ανοίγει η πόρτα της πολυκατοικίας πάνω από τα σκαλάκια και βγαίνει μία ηλικιωμένη κυρία που κρατάει ένα κομψό μπαστούνι στο ένα χέρι και στο άλλο ένα μικρούλικο μαύρο σκυλάκι. Η κυρία, γύρω στα ογδόντα, φοράει μια μαύρη μάσκα. Μας κοιτάζει θυμωμένα και μας απευθύνεται με αυστηρό ύφος φωνάζοντας «σα δε ντρέπεστε, μεγάλοι άνθρωποι να καπνίζετε με τις μάσκες στο πηγούνι… εδώ ο κόσμος χάνεται κι εσείς το τσιγαράκι σας».
Ο Νώντας, της απαντάει ευγενικά, πως έχει απόλυτο δίκαιο και σε μένα λέει, να βάλω αυτόν τον τίτλο, που είπε μόλις η κυρία, ενώ το μαύρο χαριτωμένο σκυλάκι της μας γαβγίζει νευριασμένο.
