Ἐν τόπῳ χλοερῷ, ἐν τόπῳ βωξίτου

Ο αι­τών, ο πα­ρα­λα­βών, ο πα­ρα­δούς. Αυ­τή εί­ναι η σει­ρά στη ζωή των απο­θη­κά­ριων, αυ­τή εί­ναι η σει­ρά στον κό­σμο, με την ζωή και τον θά­να­το, με τη δη­μιουρ­γία και τη φθο­ρά, με την εξό­ρυ­ξη και τον εντα­φια­σμό. Ο αι­τών, ο πα­ρα­λα­βών, ο πα­ρα­δούς.
Οι καρ­τέ­λες σαν επι­τά­φια, σαν επι­γράμ­μα­τα των υλι­κών που ει­σά­γο­νται και εξά­γο­νται, των ερ­γα­τών που πά­νε κι έρ­χο­νται – του μό­χθου, των δε­δο­μέ­νων. Οι καρ­τέ­λες κά­τω από τον ήλιο, τη βρο­χή, τον αέ­ρα να δια­λύ­ο­νται αρ­γά, να θά­βουν το ίδιο το "σή­μα" του εαυ­τού τους. Δι­πλή τα­φή, αρ­γός θά­να­τος και το υγρό στοι­χείο να πολ­το­ποιεί, ομα­δι­κός ο τά­φος.
Ο αι­τών, ο πα­ρα­λα­βών, ο πα­ρα­δούς και η φύ­ση όλη συμ­με­τέ­χει. Τέ­τοια η κο­σμο­λο­γία του ανοι­χτού χώ­ρου. Η γρα­φή του από­ντος υλι­κού, εν­σω­μα­τω­μέ­νη, εκτε­θι­μέ­νη, άτα­φη – κρί­μα κα­νέ­να. Η φθο­ρο­ποιός δύ­να­μη γιορ­τά­ζει όταν εις τα εξ ων συ­νε­τέ­θη – ευ­λο­γη­τός ο κό­σμος.
Ο αι­τών, ο πα­λα­βών, ο πα­ρα­δούς φα­κός. Μνη­μο­τε­χνι­κός και επι­μνη­μό­συ­νος. Ο φα­κός ως αγα­θός και φι­λάν­θρω­πος. Τας ψυ­χάς των υλι­κών, φυλ­λά­των αυ­τάς – Σώ­τερ, ανά­παυ­σον.

ΒΡΕΙ­ΤΕ ΤΑ ΒΙ­ΒΛΙΑ ΤΟΥ Κυ­ριά­κου Συ­φιλ­τζό­γλου ΣΤΟΝ ΙΑ­ΝΟ