Κάθε μήνα σας προτείνουμε έναν τρόπο
για να διασχίσετε 90 δευτερόλεπτα της κυριακάτικης ζωής σας. 
Τι ψυχή έχουν;

Έχετε παρατηρήσει πόσο πολύ αρέσει στα σπουργίτια να βοσκάνε την τροφή τους σχηματίζοντας σμήνη; Αν νομίζετε ότι το κάνουν γιατί τους πιάσαν οι αγάπες, οι συντροφικότητες και οι ουμανισμοί, τότε λαθεύετε λάθος μέγα. Οι σπούργοι συναγελάζονται για κάποιους πολύ πρακτικούς λόγους. Για ασφάλεια και για εξοικονόμηση χρόνου στην αναζήτηση της τροφής τους, άρα και για εξοικονόμηση σπουργοενέργειας.

Έχουμε και λέμε. Όταν ένα σμήνος από σπουργίτια εντοπίσει ένα κοίτασμα τροφής, πέφτει με τα μούτρα και την τσακίζει. Κάποια από τα πουλιά αναλαμβάνουν τον ρόλο του φύλακα παρατηρητή, γιατί τα σπουργίτια είναι μέγκλα μεζές για τις γάτες και τα γεράκια. Όσο λοιπόν το σπουργίτι είναι κάτω στη γη και βοσκάει, αποτελεί στόχο. Γι᾽ αυτό και πρέπει να συντομεύει τον χρόνο της επίγειας παραμονής του. Όσο υπάρχει αρκετή τροφή, το κάθε τσίμπημα του ράμφους συνεπάγεται και μια μπουκιά. Καθώς όμως η τροφή του σμήνους εξαντλείται, ο χρόνος που μεσολαβεί ανάμεσα σε δύο τσιμπήματα μεγαλώνει. Όταν κάποια στιγμή αυτό το μεσοραμφιστικό διάστημα από μπουκιά σε μπουκιά γίνει 3 δευτερόλεπτα και διατηρηθεί για τρία συνεχή τσιμπήματα, τότε φτάνει η στιγμή της παραίτησης και της αναχώρησης. Οι σπούργοι, χρονομετρώντας εμπειρικά τον εαυτό τους και το υπόλοιπο σμήνος, καταλαβαίνουν πότε τελείωσε η τροφή, άρα και πότε πρέπει να φύγουν και να μη χασομερούν με τόσες γάτες τριγύρω τους.

Οι ντόκτορες της Οξφόρδης και του Κέιμπριτζ σκύψανε πάνω από τα σπουργίτια, και τι παρατηρήσανε; Πως όταν η τροφή είναι διασκορπισμένη σε ψίχουλα, τότε, ο πρώτος σπούργος που θα τη βρει τιτιβίζει δυνατά για να προσελκύσει και το υπόλοιπο σμήνος, ώστε να είναι όλοι τους ενωμένοι και ασφαλείς. Αν όμως η τροφή είναι μονοκόμματη, τότε ο σπουργίτης κρατάει το στόμα του κλειστό, την καμακώνει με το ράμφος του και φεύγει με ελαφρά πηδηματάκια και ασκαρδαμυκτί. Μήπως σας θυμίζει κάτι αυτή η συμπεριφορά; Κάτι από το παρελθόν σας;

Ξύπνα τον χασάπη που κρύβεις μέσα σου, για να αρπάξει τον μπαλτά και να κιμαδιάσει τον μοναχό. Ποιον χασάπη; Μα, εκείνον του Σιοράν, ο οποίος σοφά επισημαίνει πως «Μέσα σε οποιαδήποτε επιθυμία λογομαχούν ο χασάπης και ο μοναχός». Ποιον μοναχό; Μα, εκείνον τον οποίο σε καλεί να γίνεις ο Βούδας, καθώς σου ψιθυρίζει στο αυτί πως «Όπως στο σπίτι με κακή στέγη μπαίνει το νερό, έτσι και στο αδύναμο μυαλό διεισδύει η επιθυμία.» Η επιθυμία είναι μουρλή, γιατί δεν είναι ούτε ανάγκη για ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, ούτε αίτημα αγάπης, σου λέει ξεκάθαρα ο Λακάν. Γεννιέται μέσα στην φαντασία και τρέφεται από τις σάρκες της, δηλαδή τις δικές σου. Γι’ αυτό και προκαλεί φόβο στις κοινωνίες και στις θρησκείες. Γιατί τους κλέβεις τη σάρκα σου.

Βγες μια βόλτα, ή κουκουλώσου κάτω από τις κουβέρτες σου, και αναλογίσου:

Πότε ήταν η τελευταία που φίλεψες ένα κομμάτι από τις σάρκες σου στον βωμό μιας επιθυμίας σου;

Τέλος χρόνου.

Επιμύθιο εκμαυλιστικό: Να επιθυμείτε όσο περισσότερο μπορείτε. Μη σας πτοούν, ω γήινοι, οι αναποδιές. Να ξέρετε πότε είναι η κατάλληλη στιγμή για να αποσυρθείτε από τον τόπο της επιθυμίας. Όταν χτυπήσει το καμπανάκι των τριών δευτερολέπτων, πηγαίνετε παρακάτω. Όχι για να κλάψετε τη μοίρα και την πείνα σας, αλλά για να επιθυμήσετε ξανά. Και ξανά. Και ξανά. Η γυμναστική της επιθυμίας θα σας ωφελήσει. Το λέει κι ο ποιητής άλλωστε. Ο τρισμέγιστος Μπωντλαίρ: «Όσο περισσότερο επιθυμείς, τόσο καλύτερα μαθαίνεις να επιθυμείς.»