^{Στα θύματα σωματικής και ψυχολογικής κακοποίησης, με την ευχή να βρουν μέσα τους τη δύναμη και να την αναδείξουν!}

Σήμερα η μέρα μύριζε καλοκαίρι. Η φύση είχε ξυπνήσει και από παντού έρχονταν ευχάριστες μυρωδιές και μηνύματα αισιοδοξίας, πίστης και σιγουριάς. Χαιρόμουν διπλά γιατί, εκμεταλλευόμενη το ρεπό από τη δουλειά, θα αφιέρωνα λίγες ώρες στον εαυτό μου. Θα ξεκουραζόμουν και συνάμα θα διασκέδαζα. Το μεσημέρι θα κατέβαινα στο κέντρο να κάνω έρευνα αγοράς για αυτοκίνητο. Μου το ’χε υποσχεθεί ο μπαμπάς μου για δώρο επιβράβευσης, έτσι και κατάφερνα να περάσω στο μεταπτυχιακό, μιας από τις καλύτερες σχολές της χώρας. Έπειτα έπρεπε να προλάβω το ταξιδιωτικό γραφείο. Εγώ ήθελα Ισπανία, εκείνος κάπου πιο μακριά και εξωτικά, κάπου πιο ρομαντικά. Πρώτο καλοκαίρι οι δυο μας, ήθελε να μας μείνει αξέχαστο. Αργότερα θα πήγαινα στη βιβλιοθήκη — με βοηθά πολύ η μελέτη βιβλίων στην ανεύρεση νέων δραστηριοτήτων, στην καλλιέργεια νέων δεξιοτήτων. Αυτή τη φορά θα διάλεγα τη βοτανολογία έτσι ώστε να παραγάγω μόνη μου οικολογικές, σπιτικές καλλυντικές κρέμες. Κατά το βραδάκι θα περνούσα από τον παππού να του κρατήσω λίγη παρέα. Τον έχει πάρει πολύ από κάτω τελευταία και όλο γκρινιάζει. ΨΕΜΑΤΑ. Ευτυχώς πρόλαβα και τον κλείδωσα έξω από το σπίτι. Έκλεισα καλά όλα τα παράθυρα. Έσυρα το κομοδίνο μέχρι την εξώπορτα και το ’βαλα σαν ασπίδα προστασίας — είναι πολύ βαρύ για μένα κάποιο άλλο έπιπλο και δε μπορώ. Απειλεί να σπάσει την πόρτα. Δοκιμάζει συνέχεια το κλειδί. Φωνάζει πως δεν πρόκειται να με ανεχτεί άλλο, πως φταίω για όλα και πως αυτή τη φορά δε θα δείξει κανένα έλεος. Λέει πως κανείς δεν πρόκειται να με πιστέψει. Ο δικηγόρος κοστίζει, το ίδιο και η αστυνομία. Πού θα πάω; Τι θα κάνω; Πως δεν έχω κανένα, πάντα σ’ αυτόν γυρνάω. Πως με φιλοξενεί τόσα χρόνια και του χρωστάω. Το καλό που μου θέλει να συμμορφωθώ αμέσως. Πήρα το κινητό στα χέρια για παν ενδεχόμενο, μια κουβέρτα και ένα μπουκάλι νερό και κάθισα πίσω από το κομοδίνο. Ήμουν χαμένη, αν έμπαινε. Δεν έπρεπε να το επιτρέψω. Απόψε θα κοιμόμουν έτσι, εκεί — αν τα κατάφερνα. Προσπαθούσα να είμαι ψύχραιμη. Το μυαλό μου αδυνατούσε να σκεφτεί όλα τα ενδεχόμενα. Θυμήθηκα πως κάποτε πίστευα στο θεό. Έκανα το σταυρό μου και περίμενα.