Μια ολόκληρη κοινωνία θεσμικά και μη ακυρώνει την τέχνη απόλυτα και ολοκληρωτικά. Η τέχνη χέστηκε, ο κόσμος διψάει και εμείς αιωρούμαστε ανάμεσα σε όλα αυτά προσπαθώντας να εξηγήσουμε και να δικαιολογήσουμε, να καταλάβουμε και να βρούμε ένα μέρος να χωρέσουμε.
2021 — το ζητούμενο είναι ένα και αφορά την ελευθερία. Την ελευθερία και άρα την αλλαγή, τη ρωγμή, την τομή, το σπάσιμο της υπάρχουσας συνθήκης, την αλήθεια. Το αίσθημα είναι έντονο βαρύ και σου σπάει το στομάχι. Οι λέξεις όπως ελευθερία, έμπνευση, τέχνη, ποιήση και έρωτας υποτιμώνται ως ρομαντικές και κρίνονται άξιες να ακουστούν μόνο από χείλη αφελών εφήβων σε μια παραλία το καλοκαίρι μαζί μ’ ένα φιλί.
Στην ενήλικη ζωή και στο χειμώνα ανήκουν λέξεις σοβαρές, άλλες, κυριολεκτικές και τετράγωνες. Λέξεις με κοστούμι και με επιχειρήματα. Με ροή και σοβαρότητα. Λέξεις αντικειμενικές.

Εμείς για λίγο χωρίς κριτική επιτρέψαμε στους εαυτούς μας να επιστρέψουμε στην αφέλεια, στην παραλία και στο φιλί. Γίναμε φίλοι με τους σουρεαλιστές. Έναν αιώνα μετά, η επανάστασή τους είναι απαραίτητη. Ο σουρεαλισμός διακηρύσσει τον απόλυτο μη κομφορμισμό. Κρυφτήκαμε στα λόγια τους και στις λέξεις τους και αρχίσαμε να κάνουμε χορεύοντας ό,τι έχουν κάνει και ό,τι πρόκειται να κάνουν.

Φτιάξαμε μια έκρηξη. Μια έκρηξη προσωπική, συναισθηματική και απελπισμένη. Μια έκρηξη συλλογική, αστεία, καυστική και τρομακτική. Ανατινάξαμε όλα αυτά που θέλουμε απο καιρό να εξαφανίσουμε. Γελάσαμε παίξαμε και αμφισβητήσαμε, πράξεις επαναστατικές —Ναι, μην κοροιδεύεις—. Το ΑψURDISM είναι ό,τι πιο κοντα σε μια παράσταση. Κρατάει 12-15’ ανάλογα τον θεατή, έχει αφήγηση κανόνες και μουσική. Αρχή δική μας, τέλος δικό μας και μια ψευδαίσθηση συμμετοχής στη μέση. Πιστεύουμε στο θέατρο. Το ζωντανό θέατρο. Αυτό με την κόκκινη, βελούδινη κουρτίνα. Η ψηφιακή παράσταση δεν είναι  παράσταση. Μια βιντεοσκοπημένη παράσταση δεν είναι παράσταση. Το AψURDISM δεν είναι  παράσταση. Είναι ό,τι πιο κοντινό σε αυτό μπορούμε να σκεφτούμε.

Η Σπεράντζα Βρανά τα είπε αυτά. Κι εμεις σ’ αυτήν τη παράσταση την κάναμε πρωταγωνίστρια για να μας πει κι άλλα. Χωρίς να την νοιάζει το κοινό. Άλλωστε εδω κι ένα χρόνο κοινό δεν υπάρχει. Υπάρχουμε όμως εμείς και οι φίλοι μας, που λυσσάμε να ξαναπατήσουμε το σανίδι και να βρεθούμε σε πρόβες. Λαχταράμε να μιλήσουμε για τον έρωτα, την ελευθερία και την ποίηση με χιούμορ, ειλικρίνεια και θάρρος. Θέλουμε λοιπόν αυτή την παράσταση (που ελπίζουμε να τα καταφέρνει όλα αυτά) να την μοιραστούμε με το κοινό δωρεάν. Σαν υπόσχεση πως αργά ή γρήγορα θα βρεθούμε από κοντά να τα ξαναπούμε από σκηνής. Εμάς μας ανακούφισε σ’ αυτήν την δύσκολη χρονιά η ενασχόλησή μας με το ΑψURDISM.
Aψού για να πατάξουμε τον φόβο του ιού και absurd για να πατάξουμε τον φόβο γενικά. Ανανεώνουμε το ραντεβού μας στα θέατρα. Πάμε Σπεράντζα!

^{———— ≈ ————}
Η νέα, πρωτότυπη δουλειά της ομάδας Oper(Ο) σε καλεί να παίξεις

^{———— ≈ ————}

≈
Καλλιτεχνική διευθυνση & επιμέλεια: Εριφίλη Γιαννακοπούλου
Σκηνοθεσία: Ειρήνη Γεωργαλάκη
Εικαστική επιμέλεια: Κατερίνα Χάρου
Μουσική σύνθεση: Φάνης Ζαχόπουλος
Μουσική παραγωγή: Ορέστης Πετράκης
Αφήγηση: Ρωμανός Καλοκύρης
Προγραμματισμός: Γιώργος Σταμούλης