Αιθέριε τραγουδιστή, που προσκυνάς τα ουράνια,
Τη γη περιφρονείς, όπου έγνοιες τόσες αφθονούν;
Ή μήπως μάτια και καρδιά, όταν με περηφάνια
Φτεροκοπάς, στη γήινη φωλιά σου κατοικούν;
Υγρή φωλιά ─ τρεμάμενα φτερά σε ηρεμία
Εντός της. Και της μουσικής σου παύση ─ ησυχία!

Το σκιερό το δάσος άφησέ το για τ' αηδόνι,
Ιδιωτικό σου καταφύγιο το ένδοξο το φως,
Απ’ όπου μας δωρίζεις αρμονία που δεν τελειώνει,
Με το θεϊκό σου το ένστικτο. Είσαι γνήσιος σοφός ─
Πτήση υψηλή, μα όχι στην περιπλάνηση δοσμένη,
Γη κι ουρανός αληθινά στη μουσική ενωμένοι.

William Wordsworth (1770-1850)
Άγγλος ρομαντικός ποιητής και από τους σημαντικότερους εκφραστές αυτού του ρεύματος στην Ευρώπη. Στην ποίησή του υμνεί την αγάπη για τη φύση και την αναζήτηση της αιώνιας παιδικής αθωότητας. Έχει εξιδανικεύσει την ομορφιά των απλών νεαρών γυναικών της υπαίθρου. Επίσης, με πανθεϊστική διάθεση έχει αναζητήσει σημεία θείας παρουσίας στη φύση. Έγραψε γράψει μικρά λυρικά ποιήματα, σονέτα, νοσταλγικές ωδές και μακροσκελή αφηγηματικά ή φιλοσοφικά ποιήματα.