Τόσο πολύ

Tόσο πολύ την κράτησε σφιχτά ο ουρανός
που οι γραμμές του ορίζοντα
πήραν την όψη του λευκού της!

Μεταγλωσσική

Tα τραγούδια των κύκνων
και τα φτερά των αγγέλων
πλαισίωναν τη μουσική συμφωνία των όντων
καθώς οι άνθρωποι
πότε κοιτάζοντας του ήλιου την βροχή
κι όντως ο ήλιος έβρεχε
πότε ριγώνοντας των δαχτύλων την σιγή
ο χρόνος μας κρατάει
σαν βαλσαμωμένες πεταλούδες

Οι ξένοι

Kαταλαβαίνουμε τώρα λίγο καλύτερα
τι θέλουν να πουν οι χάρτες
τον πρώτο καιρό μας ήταν δύσκολο να συλλέξουμε
μηνύματα· μα μόνο που πήραμε και τα παιδιά μαζί
είναι κι αυτό από μόνο του ένας αστερισμός
που μας καθοδηγεί
η βάρκα θα μας πνίξει· όχι εμάς
εμείς μπορέσαμε και ζήσαμε κοιτάζοντας από μακριά
τον γιαλό και κείνα τα ψηλά βουνά πριν μας ξεχάσουν
η βάρκα θα τα πνίξει· δεν θέλουμε να χάσουμε κι άλλο
κοιτάμε το φεγγάρι που δεν γνωρίζει πατρίδα
ζούμε στο καράβι που δεν γνωρίζει στεριά
και οι στάλες της βροχής μας φοβερίζουν
είμαστε οι ξένοι που δεν μιλάνε την γλώσσα των αρχαίων