Αυτοκτόνησε απ’ την Ακροκόρινθο, μη δυνάμενος να ανεχθεί την κυριαρχία των Φράγκων επί της Πελοποννήσου (1208 μ.Χ).

Τι θα ’λεγες στ’ αλήθεια Λέων, αν έβλεπες πόσο στο αίμα μας φραγκέψαμε; Άρχοντας εσύ της Πελοπόννησος∙ μέγας στρατηλάτης. Η άλωση έχει γίνει από μέσα. Μας τυραννούν με ντρίλινες φορεσιές, μας έχουν φλομώσει με όνειρα του Βορρά. Δεκάδες συσκευές μάς δυναστεύουν, απλώνοντας τα μηχανικά τους δίκτυα επάνω στα κορμιά μας. Κανείς μας δεν έχει το κουράγιο να πηδήξει στο κενό διαμαρτυρόμενος για αξιοπρέπεια. Προσκυνάμε τον Μεγάλο Αδελφό, προσφέροντας θυσίες στους Ναούς των Χρηματιστηρίων. Γαλουχούμε τα τέκνα μας στο σωφρονιστήριο της αλλοτρίωσης. Ουκ έστι πατρίς. Αλάνα το μακρινό όνειρο. Στις Θερμοπύλες ηττήθηκε ο Δεσπότης. Ναρκωμένα μυαλά, καρφωμένα κορμιά σε οθόνες εικονικής αλληλεπίδρασης. Ο Φράγκος ρέει στο αίμα μας αβίαστα. Ο μαζοάνθρωπος καταναλώνει. Δεν μας υποδουλώνουν πια στρατοί∙ τρόπος ζωής μας του χρήματος η δουλοσύνη. Δοξάζω σε που πήδηξες με το αλλόφρον άτι κι εγκρεμίστης. Τέτοιος θάνατος χαμένος δεν πάει. Στέκει αιώνιο λάβαρο παντοτινής αντίστασης. Χαίρε Λιόντα του Μορέα∙ δόξα ανεξίτηλη το σάλτο σου, κι ανάθεμα σε μας∙ τους φραγκοπροσκυνημένους…