Ευτυχείς νοσούντες

Ο τόπος σίγουρα δεν έχει κρικέλια
να τον πάρουν και να φύγουν
Mπόρεσαν όμως
να τον παραμορφώσουν
Κανένας δεν περίμενε
να γίνουμε συμπρωταγωνιστές
στο χυδαίο παιχνίδι
Να βιαιοπραγήσουμε
απέναντι στην θάλασσα
Να λησμονήσουμε
πως είχαμε προγόνους μετανάστες
Να γίνει ουτοπία ο μπαξές
και το μπετόν δεξί μας χέρι
Oι δικαστές χασμωδούν υπέρ των βιαστών
Οι μεταπράτες της πολιτότητάς μας
Δηλώνουν αδιάφθοροι
Είμαστε ομοφοβικοί
Ποιον νοιάζει
αν πετάχτηκαν ανθρώπινες ζωές
σε λίμνη με χαλκό
Ποιος μασκάρεψε το απάνθρωπο
στο σύγχρονο σφαγείο
Επιβιώνουμε ως ευτυχείς νοσούντες
σε σαπισμένο φύλλο
Τα πράγματα δεν κρίνονται
από την καταγωγή και τις καλές προθέσεις
Τι περιμένεις; Να μας σώσει
η κάθοδος των Αχαιών τον 12ο αιώνα.

Δυο τρεις φωτογραφίες

Πάντα παίρνω μαζί μου
δυο τρεις παιδικές φωτογραφίες
Τις βλέπω σπάνια
Ασκώ την μνήμη μου
να θυμηθώ αυτούς που φωτογραφήθηκαν μαζί μου
θυμούμαι βέβαια και τους απόντες
γιατί κακά τα ψέματα
μεγάλο θράσος να διαγράψεις τους απόντες
κανένας δεν τους έβαλε σε καραντίνα
μάλλον φωτογραφήθηκαν αλλού
ή και καθόλου
Είμαι ό,τι υπήρξα
Είμαι και ό,τι δεν υπήρξα
μα περισσότερο
είμαι αυτό που επιθύμησα να υπάρξω
Παίρνω πάντα δυο τρεις παιδικές φωτογραφίες
Με αποτρέπουν από τον στοχασμό
Ίσως και να παλιμπαιδίζω
Μα ποιος μπορεί να το απαγορεύσει
Να κόψει την κλωστή από το πετάσι μου
To κάθε παρόν
έχει ένα παιδάκι στο σώμα του
εμένα, εσένα, αυτόν
τέλος πάντων
ένα οδοιπόρο που δεν καίγεται
να μεγαλώσει.

_{Πετάσι: χαρταετός}