Αγαπητέ «Χάρτη»

Στο τεύχος σας του Δεκεμβρίου διάβασα ένα ποίημα με τίτλο «Αυτός, Εγώ, ο Άλλος» που φέρει την υπογραφή Χάρης Βλαβιανός. Παρότι κ. Βλαβιανός σημειώνει ότι το ποίημα είναι γραμμένο «Πάνω σε μια ιδέα του Jamie McKendrick», η δήλωση του αυτή είναι understatement κατά πολύ. Στην πραγματικότητα, όλο το ποίημα από τον τίτλο ως την κατακλείδα είναι παράφραση του ποιήματος «He Be Me» που ο γνωστός Βρετανός ποιητής δημοσίευσε στο TLS στις 6 Νοεμβρίου, λίγες εβδομάδες δηλαδή πριν το δημοσίευμα του «Χάρτη»   
Ο κ. Βλαβιανός αντιγράφει από το ποίημα του McKendrick την ευρηματική σύλληψη: την συνάντηση ενός ώριμου άντρα με τον νεότερο εαυτό του. Αντιγράφει το ντεκόρ: το ραντεβού τους σε ένα μπαρ. Αντιγράφει, με επουσιώδεις προσθαφαιρέσεις, τις λεπτομέρειες αυτής της συνάντησης: ότι ο νεαρός φτάνει καθυστερημένος αλλά δεν νοιάζεται διόλου γι’ αυτό, ότι παρά τη διαφορά ηλικίας μοιάζει στον ώριμο άντρα, ότι δεν έχει χρήματα και γι’ αυτό δέχεται να τον κεράσουν, ότι τη στάση του τη διακρίνει η αυτοπεποίθηση και η αλαζονεία της νεότητας, ότι στην πραγματικότητα όμως δεν ξέρει τι πραγματικά αναζητεί στη ζωή σε αντίθεση με τον ώριμο άντρα που κουβαλά το φορτίο της πείρας αλλά έχει πια περιορισμένα χρόνια μπροστά του ‒ κ.ά. πιο ήσσονα. Αντιγράφει τέλος την εξέλιξη της συζήτησής τους, ιδίως την απόφαση του ώριμου άντρα να μην διαφωτίσει τον νεαρό εαυτό του για το δυσοίωνο μέλλον, διότι κάτι τέτοιο θα ήταν μάταιο..
Βεβαίως ο κ. Βλαβιανός δεν αντιγράφει μόνο. Προσθέτει κιόλας. Προσθέτει στίχους: στους 22 στίχους του McKendrick επισυνάπτει άλλους τριάντα. Ύστερα προσθέτει την ιδιότητα του ποιητή στους δύο συνομιλητές: οι χαρακτήρες του Βρετανού ποιητή είναι καθολικοί, αφορούν κάθε αναγνώστη, στην ελληνική παράφραση αντίθετα έχουμε ανθρώπους που τα πάθη τους είναι ζήτημα αν ενδιαφέρουν κανένα έξω από τους λογοτεχνικούς κύκλους. Τέλος, ο κ. Βλαβιανός προσθέτει συναισθηματισμό: το πρωτότυπο είναι υπαινικτικό, ούτε δασκαλίστικο ούτε ηθικολογικό. Απεναντίας, το μακρύ κομμάτι που εκείνος επισυνάπτει στην ελληνική παράφρασή του είναι όλο γκρίνια για «τη μικροψυχία, τον φθόνο, το μίσος» των ομοτέχνων του και στεναγμούς για τη ματαιωμένη υστεροφημία του γράφοντος.
Αναρωτιέμαι τι θα έλεγε ο κ. McKendrick αν είχε υπ’ όψιν του την αξιοπερίεργη… σταδιοδρομία του ποιήματός του στα ελληνικά. Ίσως κάποτε το μάθουμε.

ΜΑΙΡΗ ΜΙΝΤΛΕΤΟΝ-ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ
Χολαργός, 11.12.2020

———— Σημ. του ΧΑΡΤΗ:
Την επιστολή της αναγνώστριας θέσαμε υπόψη του συνεργάτη μας Χάρη Βλαβιανού  ο οποίος της απαντά παραπλεύρως.