Στον Μ. Τ. , για το αιώνιό του

———————————————
Ερεύνα τούς θησαυρούς των κλασικών / όπου μορφή και περιεχόμενο γεννιούνται.
Wen Fu του Lu Chi, μετάφραση Συμεών, εκδ. Αγρα 2003
———————————————

Ο κόσμος
                                                        είναι ένας                                                          
Άρχισε
το τραγούδι σου σβησμένο    
                στόμα Διαγράφεται
η αχάρακτη εγγραφή
                            Οι άγραφες λέξεις
καλούνται
                            απ’ την γραπτή τους γέννηση
Ο κόσμος να φανεί
                            αυτό που είναι
Στόμα που τώρα έχει ανθίσει                                                                                          
                            Η μουσική
ορθώνεται
                            μέσ’ από το μισάνοιχτο λουλούδι
μεθάει απ’ τα ρευστά αρώματά του                            
                            τις αρωματικές του ρεύσεις
μυρωδικές εκρήξεις                  
                            καταρρεύσεις καταρράκτης πετάλων
κατακρήμνιση μίσχων
                            κατακλυσμός από ρινίσματα
φύλλων        

                                                        Ολάνθιστη
εκχύμωση αυτό το στόμα                                                                                
                                                        Από τα βάθη ορμά
υγρασία πορφυρή πάλλεται                                              
                                                        μελωδικά
δονείται ωσάν στήμων                                                                  
                                                        από ήχους αρχικής χαράς                                            
Τα αναπεπταμένα                      
                                                        πέταλα το ριγηλό ανατριχιασμένο
χνούδι φιλούν αχόρταγα το αναγεννημένο                              
                                                        στόμα την μεταξένια
ήβη εφηβικής ανθοφορίας                                                              
                                                        το θάλπος ιδρώνει μύρο                                                
Στόμα                                
                                                        μίσχος σε έκσταση
χτισμένο από έρημο                        
                                                        που το μετανόησε ο έρως
                                                                                    Τώρα ίριδες
από μάτια ανθρώπου                                
                                                        τριαντάφυλλα βιόλες
πανσέδες από σώμα                                  
                                                        ανθρώπου κορμί
που ασπάσθηκε ο έρως                                                  
                                                                                    Στόμα από νύχτες
κρύας άμμου νύχτες κρύας ερήμου Αυτό
                                                        υπήρξε το στόμα
Μνήμες άμμου μνήμες ερήμου
                                                        από κρύες νύχτες άμμου ερήμου
Αστόλιστο                                            
                                                        Στήλη αστήριχτη
στο μέσον τής ερήμου                                      
                                                        Ανάθημα κανένα
στη βάση στην κορυφή
                                                                                    Στόμα αναθεματισμένο
τιθασευμένο μέχρι
                                                        εξορύξεως οδόντων απαλείψεως χειλέων                      
καταστρατηγήσεως τής γλώσσας
                                                                                    Στόμα
                                                        αφίλητο αγέμιστο
απ’ την γλώσσα                                      
                                                        αποσυνάγωγο τού ίδιου
τού σιέλου του                              
                                                        Σημάδια από εκδορές τού χνώτου
Στόμα στόμιο άστομο                    
                                                         άπνευστο κοινό πάνδημο
σχηματισμένο απ’ την
                                                        κενότητα στιγματισμένο
απ’ την αλεξία                                                    
                                                        Ανεφάρμοστο
Ασύνδετα χείλη Απεγνωσμένα 
                                                        Με σύσπαση προσπάθειας
να συλλαβίσουν
                                                        την δικαίωσή τους
Να πουν αυτό που λέγεται                                  
                                                        ύστερα τίποτα αφού
πια έχει ειπωθεί
                                                        ό,τι δεν δικαιούται ο θάνατος
                                                                                    Αυτό που μένει
υπάρχει Τα παίρνει όλα αυτός
                                                        Υπάρχει κάτι που δεν το παίρνει
Ανυπόμονο
                                                        να μιλήσει
για αμετάκλητη εξαφάνιση
                                                        αμετάπειστη
απουσία έλλειψη αδιάλειπτη σιωπή

                            Body splash

Να μιλήσει  
για μετά κάνοντας την φωνή
ν’ ακούγεται                                                              
μέσα απ’ το σβησμένο
μνήμα την άσαρκη σάρκα τα
                αποστεωμένα οστά

                                                        Tête complète
                                                        parfait diadème                                  

                            Να πάψει άνθρωπος
να είναι                          
                                                  Pourquoi expliquer
                                                        alors qu’il n’y a qu’
                                                        à décrire

Αποτελειωμένο στόμα σταματημένο
στο τέλος Η πιο γελαστή επιφάνεια
το πιο υγρό σκοτάδι τού άβαθου βυθού

Contemplazione                      
                            dell’ essenza
                                                        delle cose

Να μιλήσει Ολικό
στόμα Μη με κοιτάς μ’ αυτά

τα μαραμένα μάτια Μη με κατηγορείς
μ’ αυτά τα ρουφηγμένα χείλη

Μη δείχνεις με το στριμμένο χέρι
το μέρος όπου πρέπει να κρυφτώ

να θαφτώ από αιδώ
γι’ αυτό το λάθος δεν μπορείς

να καταλάβεις

Ο μόνος τρόπος
για να σώσω την ζωή μου
                            απ’ το τίποτα
Άλλοι το λένε                        
                                                        βουβό δράμα
                            Όλοι                     
                                                        μιλούν κανείς
δεν έχει ακόμα                              
                                                        μιλήσει               

                                                        Κανείς πει αυτά
που θα σημάνουν
                                                        την αρχή τής ομιλίας

Completa          
                            sopravvivenza                                           
                                                        del passato

                            Μίλα λοιπόν
Δεν μιλάς
                            Λίγο ακόμα
θα έμενες                              
                            εσαεί
μαζί με τις κλωστές στο
                            γυάλινο κουτί με τις βελόνες
Ποιος σ’ εμποδίζει        

                                          πες το

αυτό που έχεις
πίσω απ’ την τετραυλή γλώσσα
τα ενθηλυκωμένα δόντια

                                                        Da stieg ein Baum.
O reine Ubersteigung!

Φτύσ’ το Ποιος σ’
                                                        εμποδίζει
Μίλησε  

                                                        J’ étais multiple            
                            par calcul ondoyant          
par jeu

Πώς θα τον αντέξεις έπειτα
                            τόσον βυθό

Εσύ που όταν
φτάνεις στον πάτο όταν
ποντίζεσαι στην μαύρη άμμο
δεν έχεις τίποτα στα χέρια σου
να σε τραβήξει
                            απ’ τα χέρια
δεν                
                            έχεις
χέρια

εσύ
                            η μαύρη
άμμος                            
                                                        Γελούσε
κάποιος πίσω σου                            

What a
                            poem
                                means is as
                                                        much what
it means to                
                            others as
                                                        what it means
to the              
                            author
the author
                            it means
to others
                            what
a poem                    
                            much
what

Ποιοι  
                            γελάνε
                                                        πίσω μου

                            Κρημνώδες

τοπίο
                            Κρημνώδες

Και το σκοτάδι
                            τόσο για να μην ξέρεις
πότε πού θα κάνεις το βήμα που
                            δεν θα συναντήσει
έδαφος αλλά

                                                        κενό

που καταλήγει σε κενό

Από εκεί κάτω φέρνεις
                            όταν ανεβαίνεις
στα πληγιασμένα χέρια σου
                            τα τρόπαια
του αποτρόπαιου ενδιαιτήματος

                                                    Κρημ
νώδες
                                                        Κρημν
ώδες
                                                        Κρημνώ
δες

τοπίο Αλληλουχίες
                            βράχων
γωνιώδεις απολήξεις
                            μυστικές χαράδρες
ωσάν προαιώνιες 
                            ενέδρες με ανελέητες
διδασκαλίες εγγράφουν            
                            συνταγογραφούν στο σύμπαν
σώμα
                            την μία
σοφία επικρέμαται
πάνω                  
από απρόβλεπτα αδιάσειστα
βάραθρα                          
                            χωρίς να τα φωτίζει
αντιλαλώντας τα μαθήματα                      
                            να γίνονται πλημμελήματα

                                                        Τοπίο

με άλογες κατολισθήσεις
εστίες ιλίγγου ατελέσφορες
ανεπίστρεπτες πτώσεις
η οικειότερη γεωγραφία

του ανοίκειου το γνωστότερο
άγνωστο το ασύλληπτο

ανεπίγνωστο τόσο
απτό το πιο προσιτό

Le Poème de Parménide,  
                            que l’on peut dater
du début du Vème siècle,
                            dont les fragments
furent rassemblés au temps
                             d’ Aristote par
Théophraste

                            απρόσιτο ενδογενές
το ενδότερο εκτός τού εντός
το εξώτερο εντός αόρατη άχρωμη
περιπλάνηση αδιόρατες                    
                            ωμότητες
άυλη έκφυλη επικράτεια
με εμπράγματους δοκησίσοφους
σφαγιασμούς ένυλες

οδύνες τόπος αχειροποίητος
σε απόκρημνα

ύψη αδυσώπητα
ελεήμονα βάθη

                            What
the poet
                            experienced

                            Κατακρημνισμένο
στόμα σε ατέρμονη έκπτωση
                            απελπισμένο
διαταραγμένο από τα χείλη του                        
                            Δικά σου τα ύψη τα βάθη
Στόμα απόκρημνο

Πες
                            Πες
                                                        Μίλησε

Is not
                            poetry
In an
                            unrecognizable
form    
                            of form  

                            Ο κόσμος
ένας αλλά                
                            ασύνδετος

ΕΝΑΣ
                            ΑΛΛΑ

ένας
                            J. B.
                                                        Πες το
Γαμώτο                  
                            Κάνε τα χείλησου
δικά σου και δικάσου
                            Δέξου
τα χείλη σουΜείνε
                            κρατήσουεδώ
κράτα                          
                            ό,τι έχεις Αυτό κάνε
δικό σουσυνεχώς                              
                            Τοπίο άμορφο
Άπλαστο αδημιούργητο.                                        
                            Προ
αιώνων ακαλλιέργητο
                            Άτακτο απαράδοτο
Παραδομένο εγκλεισμένο
                            στην τέλεια απόσυρση                            
                                                        Ένα
άγλωσσο ανεικόνιστο
                            χάος σφύζουσα σχίζουσα
ενέργεια πανίσχυρο
                            όπως σύμπαν δίχως
νόμους με νόμους
Βάλετάξη
                            στηντάξη

                            Nicht auf
verletzte                  
                            gereizte oder
empfindliche Hautstellen
                            auftragen

                  Όλος μεταξωτός

μέσα Μηπεριμένεις Γελούν πίσω

απ’ την πλάνη σου

Ποιος ξέρει τι θέλει να πει

το άσπροβιβλίο

Μόνο τυφλοί το διαβάζουν

στον ύπνο τους

                    Κλείτος

Δες τους πώς κρέμονται

                            απ’ τα καλώδια με

λάμπα αναμμένη

μέσ’ στο κεφάλι τους

                  Κλεί
τος

Αυτό που ευχήθηκες                        
                        έγινε έβγαλε τα παπούτσια της                
                                                τα έφαγε
κι εκεί που                                          
                                                πήγε
ν’ ανοίξει την                            
                                                τσάντα της
γύρισε το λουρί                                        
                                                απότομα
τυλίχτηκε στον λαιμό της                            
                                                την έπνιξε μέσα
στο άδειο                               
                                                αστικό

Πάρε το πριόνι

πάρ’ το

                              πριόνισε

τα πόδια της                      
                                                τα πόδια της

πριόνισέ τα                                

και τα δύο

Κανείς δεν φεύγει                    
                        Δεν έχει να πάει πουθενά
Όλα εδώ                              
                        αρχίζουν
χωρίς ν’ αρχίζουν                              
                        Εδώ τελειώνουν
χωρίςν’                        
                        αρχίζουν

Μόνο τελειώνουν                    
                        γιαν’ αρχίσουν

Όλοι μέσ’ σταμνήματα
εσύ απ’ έξω
περιμένεις
                         τι όμως
ανυπόμονα κι όμως                    
                        όλοι εδώ κανείς
δεν έφυγε

                        Η παράδοση
υπόθεση                            
μέλλοντος

                             With a
savage
                                beating of a
dream in a
                                jungle

                 
                    Φθορά

ώ φθορά

                    ώ

Στην αγκαλιά τής Άνοιξης  
                                Διάνοιξη

Ω δέρμα
                                  Δέρμα ώ δέρμα
χυμένου αγοριού
14 15 το πολύ                
                                προσφέρεσαι με την εκχυμώδη
ορμή

                                  Εκπληρώνει τον
προφητικό προορισμό σου                        
                στην έκλαμψη τής άνθισης
τρυφερού υπογάστριου                                
                                Ιδρωμένο μυρωμένο
δέρμα ωθείς σε δάκρυα                                  
                        ώριμης γόνιμης
παραλυσίας                              
                        απαρηγορησίας

Le mieux
                        est d’
avoir recours                      
                        à l’illumination

Με ακριβολογίαευστοχία
Μ’ αυτές τις δύοοπωσδήποτε
Επιγραμματικά αχαλίνωτα                                            
    Πυκνότητα
αμετροέπεια Μετιςδύο οπωσδήποτε
                        Αυτός ο κόσμος                            
δεν είναι
ο δικός σου                                    

                        Ο
κόσμος                
                        ένας δεν
είναι          

                            Ό,τι έρχεται φέρνει
τους διαδόχους του Μην                        
                        περιμένεις και μη περιμένεις

Περίμενε περιμένοντας
                        Κοίτα πώς πετούν
τα δέντρα ανάμεσα στα πουλιά                                    
πώς η σκόνη
σηκώνει τον άνεμο
                        πώς το χόρτο φωτίζει
τον ήλιο Κοίτα                         
πώς ο άξων περιστρέφεται
γύρω απ’ την περιφέρεια 
                        η εκκλησία γύρω
απ’ το εκκλησίασμα                              
                         το θαύμα γύρω απ’ τον
θαυματοποιό ο Θεός                               
                        γύρω απ’ τον άθεο
Κοίτα
                        και μην περιμένεις
Περίμενε
                        ό,τι δεν περιμένεις

Πώς ο τυφλός διαψεύδει
                         τονΣωτήρα ο νεκρός
τις Γραφές
                        ο απών
τον παρόντα
                        ηνόσος
τις προγνώσεις
                        η σήψη τις αναβλαστήσεις
η πορνεία τίς κατηχήσεις                                      
                        η λαγνεία την
αγνεία ηεκταφή
                        τηνανάσταση η λάσπη
την ιδέα η φύση                              
                        την αθανασία ο θάνατος
τα μεγαλεία η εκμηδένιση

          Ω Κέβη Ω Κέβ η Ω

την ψαλμωδίατον θρόνο                          
                        η εκθρόνιση

Χρη το λέγειν τε
νοείν τ’ εόν
έμμεναι^.
έστι
γαρ
είναι, μηδέν
δ’ ουκ
έστιν.

Στόμα που ασπάσθηκαν
                                                τα χείλη του

Ούτε το ένα ούτε το άλλο
                                                Όχι το άλλο
στην θέση τού ενός όχι το ένα
                                                εκεί όπου δέσποζε
το άλλο Το ένα και το άλλο
                                                με το άλλοχωρίς
το ένα να επιμένει
                                                 χωρίς τοάλλο

Κοίταξε πώς το μύρο
                                                αιωνίζει τονανθό
οχυμός τον καρπό
                                                η ρίζα τοχώμα
η γλώσσα τηνφωνή

                          Ming

                        Σαν να σου
χάρισε ο πιο βαθύς βυθός
                        την πιο σπάνια

                        M ing                       

χάρηΑυτό είναι το μυστικό
                                                Στάσου εδώ
Παρηγορήσου                          
                                                με την παράλυσή σου                                                                        

                        Min g

                                                Η επαλήθευση
τού αναπόδραστου τού απευκταίου
                                                Καμία δύναμη
δυνατότερη
                                                απ’ την δική του
όταν ο αφανής προορισμός
                                                καταλήγει εδώ
Αυτό που γίνεται όταν τα πάντα
                                                εύχονται να μη γίνει
Γίνεται μετρόπο
                                                πουδενγίνεται                                                    

                                                Ψαλμοί

A state
be
put
of
society in
which
his own
talents
will
to
the
best
use

                                                ΨΑΛΜΟΙ

Όταν ορμήσουν το πρώτο που θα κάνουν
πριν απ’ τα τσεκούρια θα είναι η επισφράγιση
τού τρόμου το πλήρωμα τής ανυπόφορης

                                                ΨΑ ΛΜΟΙ

αναμονής τού τρόμου μετά θ’ αρχίσουν να πέφτουν
τα τσεκούρια ο πόνος θα είναι πολύ πιο μεγάλος
ο πόνος τής επιβεβαίωσης τής επιβεβαιωμένης                      

                                                Ψ ΑΛΜΟΙ

τής συντελεσμένης ως την εντέλεια τού τρόμου
αναμονής όσο αίμα κι αν χυθεί όσα μέλη κι αν
διασκορπιστούν σφαγιασμένα όσα κι αν φύγουν

                                                ΨΑΛΜ ΟΙ

στην επικράτεια τού όντως όντος και μετά
όλα απ’ την θέση τους βεβιασμένα εκταπεινωμένα                                                     
ο πόνος θα είναι

                                                Ψ ΑΛΜ ΟΙ

πάντα πολύ πιο μεγάλος απ’ την επιβεβαίωση δεν
διαψεύστηκε ο τρόμος επαληθεύτηκε η αποτρόπαιη
αναμονή του επικυρώθηκε το κύρος τού εντελούς

                                                ΨΑΛΜΟ Ι

ακρωτηριασμούκοιτάξτετονόλοιεσείςπουτον
φωτογραφίζετε μέσα στο πλίνθινο σκοτάδι
                        Ακούς

                                                ΨΑΛΜΟΙ

να μού μιλάει μ’ αυτό το ξέκωλο ύφος
εμένα που πλένω τα βρακιά τα σεντόνια του
να με βρίζει ποια θα καθόταν σαν εμένα να τον

                                                ΨΑΛΜΟΙ

καθαρίζει ν’ ακούει αυτά που κάθε μέρα σήμερα
σήκωσε χέρι μ’ έριξε κάτω πονάει το σώμα μου

                                                ΨΑΛΜΟΙ

κάθομαι μελανιασμένη μόνη στην κουζίνα κοιτάζω
τ’ άπλυτα κλαίω σκατά δεν έχω κανέναν στον κόσμο                              
                                    πονάει όλο
το σώμα μου
                                      το σώμα μου
είναι δικό του

                                        Ψαλμοί

Ψαλμοί  

                                          Αυτός ο κόσμος
Συγχώνευση με τα μάτια

                              Ψαλμοί

                    Ψαλμοί

                                                      La nature
profonde de la vie                        
                        est d’être ce qui
ne répond jamais Συγχώνευση

                                            Ha
mmer            
                        klavier
                                                sonate
                                                                        op  

Ό,τι απέμεινε απ’ τον σκύλο
τον πέταξαν εδώ δες δες

πώς γυαλίζουν τα δόντια του μπορείς
να τα μετρήσεις σκέτακόκκαλα χνούδι

σαν αφρόςδιάφανο σχήμαμέσ’ στα χόρτα
πλάι στο ήρεμο ρέμα εικόνα ψευδούς

παραδείσου ποιος τον σκότωσε
κάτω απ’ τον παραθαλάσσιο ήλιο

τον σκότωσε
                                                ένας
με οξεία σκέψη

                    Aqua glycerin
triethanolamine
myristic acid

paraffinum liquidum
lanolin

sodium silicate
partum

camphor
eucalyptus

globulus
mentha                              

                        Πλησίασέ
το
πλησίασέ                            
                        τομη
σεγαμήσω                                              
στην φωτιά

                ΠΛΗΣίΑΣέ

ΤΟ

                                  ΣΤ

Η φορά είν’ αμφίπλευρη Χωρίς σκέψη
χρονοτριβή συνεπαρμένη κάθε πλευρά

απ’ τον πόθο τής άλλης με τα μάτια μέσ’
στα μάτια χέρια χείλη δέρμα ημία σάρκα

ν’ αγγίζει τηνάλλη όχι μετο μυαλό όχι
με λέξεις ασυγκράτητα δεν έχει μείνει

τίποτ’ άλλο στον κόσμο αυτόν που δεν
είναι ο δικός σου ένα στόμα κλαίει από

χαράπιάσου απ’ τοναφρόπου φλέγεται
κράτησε το άκοπο ξυράφι τόσο μικρό

που σε κρατά εκείνο απ’ το χέρι σού
κρατά τηνζωή

                                  Τον σκύλο

τον σκότωσε σκέψη ξυράφι

ύψιστη νοημοσύνη αδρός αμυδρός
ανεπτυγμένος νους ποτέδενείχεφτάσει

ιδιοφυής

σε επίτευγμαολκής η ικανότητα σφαγής
σχέδιο ολέθρουδιαμελισμού εξόντωσης

ποτέ σιδηρούς προγραμματισμός αφανισμού
δεν είχε επιτελέσειτέτοιοουδέποτε μεγαλειώδες

επίτευγμα ανώτερου
                        πολιτισμού άνοδος

πρόοδος
                        άλμα στοχασμού

έργο είναι ναμη θαυμάσεις να μητιμήσεις
δεχθείς την αποκορύφωση τής διάνοιας

σε ύψη όπου το αποτρόπαιο αμιλλάται
τουπέρτατο κάλλος ηκατορθωμένη άπεφθη

φρίκη συναγωνίζεταιτοντίμιοάθλο τού
πνεύματος το αποκρουστικό ισούται

υψιπετές βήμα ο κόσμος
σε επιτάχυνση σοφίας

με τα δεινά ανυπέρβλητα
επινοήματα
τού ΝΟΥ                 

τον σκύλο
τον σκύλο
τον σκύλο
τον
σκύλο                          
τονσκύ
λο                                
                         Δες πώς γυαλίζουν
τα δόντια του στον ήλιο                      
                        Κάποιος τον σκότωσε

Ως αγγένητον  
                                                εόν
καιανώλεθρον
                                                ΤΟΝσκύ          

ΣΚΥΛΟ                      

                        Ποιος
ο μέγαςΔημιουργός               
                        τού΄Υψιστου επιτεύγματος
εξαίσιου
                         εγκεφαλικού
επιτελέσματος
                                                Ποιος
ο γεννήτωρ
                        τερατο
γεννήματος
                                                Αυτός
ο κόσμος                                      
                                                Αυτός

ΑΥΤΟΣ          

              ΕίναιΕίνΕί

Αυναιεί                                              

17.1.1998-2020