ΟΤΑΝ ΠΕΦΤΕΙΣ…

Όταν πέφτεις τα φτερά σου τα σπασμένα μην αφήνεις
και τα ύψη, και τον πόνο, και τον κόπο, μην ψηφάς,
και το αίμα π’ αναβρύζ’ απ’ τις πληγές σ’ άσε να πέφτει
στις σταγόνες των αιμάτων που κρατά ο Γολγοθάς.

Κάθε στάλα σε λυτρώνει και σε κάνει πιο αγνό…
κάθε στάλα σε φτερώνει και σε πάει στον ουρανό,
κι είν’ αλήθεια φυτεμένοι και σπαρμένοι οι ουρανοί,
από κρίνους που θεριέψαν οι ανθρώπινοι λυγμοί…