Ερωτικό Ι

Σου γράφω κάθε που βρέχει
Εάν πιστέψουμε τα λόγια των Γραφών
Το πεπερασμένο της ύπαρξής μας οφείλεται στο υλικό κατασκευής μας
τη λάσπη
Εσύ όμως με καθιστάς αθάνατο

Κι εάν αυτό ακούγεται ως Ύβρι
τότε όλοι εκείνοι που σε ενσάρκωσαν με τους στίχους τους
ο ποιητής του Άσματος Ασμάτων
ο Συμεών Νέος Θεολόγος
τα επίθετα του Πεντζίκη
είναι οι πρώτοι και μεγαλύτεροι αρνητές του Θεού

Λεκτικές υπερβολές, θα σκεφτείς
Αλλά από την πίστη σε μια αιωνιότητα
Μακρινή και ξένη
Επιλέγω εκείνη που κρύβεται
στο άγγιγμα του προσώπου σου
στην ερωτική έκσταση του σώματός σου


Ερωτικό ΙΙ

Το σώμα σου
Είναι η αμφισβήτηση των λέξεων
Οι λέξεις πλάστηκαν για να περιγράφουν
Την ομορφιά των θεών
Τον πόνο των ανθρώπων
Το σώμα σου όμως υπάρχει πέρα από τις περιγραφές
Της επίπλαστης και κατασκευασμένης γλώσσας
Την πολυσημία και τη σκληρότητά της
Φθέγγεται σε δρόμους ερημικούς λίγο πριν η πόλη ξυπνήσει
Αρθρώνεται στην βιαιότητα των Ανοίξεων
που μας βρίσκουν ανέτοιμους
Ασύντακτο και αμέτοχο
σε ποιήματα που δεν είναι ικανά να σε περιέχουν
Το σώμα σου ένα άπαξ λεγόμενο
τη στιγμή που η καλοκαιρινή μπόρα
κυλάει στα πρόσωπα των ανθρώπων

Επίγραμμα

Είδα τον Γιάννη Βαρβέρη να κατεβαίνει τις κυλιόμενες της Ομονοίας
με εκείνο το γνώριμο σκοτάδι στα μάτια του
Γιάννη, του φώναξα, τι γυρεύεις εσύ ανάμεσα στους νεκρούς;


Με προορισμό

Ταξίδια Αντιγόνη, έγραφε η φωτεινή επιγραφή του ταξιδωτικού γραφείου
Εκείνη, που το μοναδικό της ταξίδι
δεν ήταν παρά μόνο από την Θήβα στην Αθήνα
μας έμαθε να διασχίζουμε τον απέραντο ωκεανό της αγάπης
χωρίς να φοράμε ουτε καν σωσίβιο


Ποιητική

Άδεια η Κυψέλη
Μόνον ο θόρυβος
από το μπαστούνι του Σαχτούρη
και ο ήχος από τα σπασμένα μολύβια του Αλεξάνδρου