^{στον Θόδωρο Παπαγγελή, αυταπαγγέλτως}

Ξεπετάχτηκε μέσα απ’ το δάσος λερό χτικιό
ένα σίχαμα που έζεχνε πατόκορφα
γενειάδα μακριά ίσαμε κάτω
έπεσε στα γόνατα ικέτης
πάρτε μαζί σας στα καράβια
το ξέρω είμαι εχθρός
πολέμησα στην Τροία πλάι στους Δαναούς
πήρα τη ζωή δικών σας δεν ξέρω πόσους
αφήστε στα πλοία σας ν’ ανέβω
κι ύστερα κάντε με ό,τι θέλετε
ταΐστε με στα σκυλόψαρα
αδειάστε με στο πέλαγος κομμένον σε μερίδες
μονάχα πάρ’ τε με από δω
κι αν είναι να χαθώ, si pereo στη γλώσσα σας
να μ’ αφανίσουν χέρια ανθρώπου πολύ θα το χαρώ.

Είναι ολοφάνερο, τούτος ο άνθρωπος
πάσχει από αγχώδη διαταραχή
μες στον εγκέφαλό του
η αμυγδαλή και ο ιππόκαμπος έχουν μπλοκάρει
σάπια σάρκα σκέτο res
μιλάμε για ένα δίποδο βυτίο φουλ στις ορμόνες τού στρες
στα πλαϊνά του αναγράφεται η φίρμα
“ΑΧΑΙΜΕΝΙΔΗΣ TRANS”
και δώστου να σφαδάζει χάμω στην άμμο της ακτής
αγκαλιάζοντας τα ξένα γόνατα
με ξέχασαν εδώ ο Οδυσσέας κι οι συντρόφοι μου
αφού ξεκάναμε το μάτι του Κύκλωπα
που μαύρος ψόφος να του έρθει
φύγαν και με παράτησαν πάνω στη βιάση τους
κρύβομαι απ’ τη φάρα του
κοιμάμαι στα ρουμάνια, σε αγριμιών λημέρια
βόσκω χορτάρι, μυρίζω τη μπόχα απ’ τα βρωμοκυκλώπια γύρω
αμάν λύστε τους κάβους πάρ’ τε με από δω να χαρείτε
κι ύστερα αδειάστε με από ψυχή όπως εσείς φρονείτε.

Μα, σε ποιους μιλάει τόσην ώρα; Δεν σας απασχολεί;

– Το είπε ο ίδιος πριν, σε Τρώες.

Δηλαδή απευθύνεται σε ανθρώπους;

– Μιλάς με γρίφους γέροντα, φανέρωσε τη σκέψη σου.

Ε, λοιπόν, τούτο το απολειφάδι
μιλάει facie ad faciem με το Imperium, την Αυτοκρατορία
με τα πρώτα της γονίδια για την ακρίβεια
έχει μπρος του τον γενάρχη Αινεία
δίχως αυτόν και τη σπορά του με τους ντόπιους αναμίξ
δεν θα διάβαζαν σήμερα τα παιδιά σας Αστερίξ.

– Ave! Status quo! Carpe diem! Ολέ!

Φυσικά, τους αφηγήθηκε όλα τα καθέκαστα.
Σπηλιά Πολύφημος σύντροφοι κατασπαράζονται μυαλά στο χώμα
σπλάτερ σκηνές μην τα ξαναλέμε
είδα να μασά κομμάτια τα μέλη τους ζεστά να σπαρταράν στην κόψη των δοντιών του
τα ξέρετε κι απ’ το Δημοτικό
τον είδα με τα μάτια μου τα κορμιά τους σε βράχο να τσακίζει
χώρια το σινεμά μα τότε δεν είχε σινεμά οπότε έπρεπε να τους τα πει
με την αιχμή του κονταριού τρυπήσαμε το μάτι του πέρα ως πέρα
ένα σίκουελ είναι, ο Βιργίλιος στο σπικάζ
αναμετάδοση στα ρωμαιάκια δηλαδή
για να μαθαίνουν στη διδακτέα ύλη κάθε έτους
πως περιέχονται κι αυτά σε μια συσκευασία έπους.

–Ναι, αλλά ο δικός μας, ο Όμηρός μας, τα είπε πρώτος, έτσι;

Κανείς ποτέ δεν είπε πρώτος τίποτε, διαβάστε και λίγη θεωρία
ό,τι λέγεται, κάθε φορά λέγεται απ’ την αρχή, μια αρχή παλιά
μην είσαστε παλιομοδίτες, αποδομιστείτε μια σταλιά.

–Και μετά; Τον πήρανε μαζί τους στα καράβια;

Έτσι έγινε κι ούτε ξανακούστηκε κάτι γι’ αυτόν
χιλιάδες οι στίχοι παρακάτω, απ’ όλους απών
ένα πέρασμα έκανε όλο κι όλο, σε μια σκηνή
κι ύστερα τον κατάπιε του έπους η ροή
μυριάδες τέτοιοι κυκλοφορούνε στα βιβλία
γκάτζετ μιας χρήσης, δεύτεροι τρίτοι ρόλοι
βολικοί για να υφαίνεται μια ιστορία.
Ώσπου τον περίλαβαν οι μόρτες οι λατινιστές
κατά Οξφόρδη και Κέιμπριτζ μεριά, μούρες εκλεκτές
σαν έρθουν στα κέφια με δύο τζιν; σεσημασμένα βιτριόλια
σωστά διαβόλια
τον έκαναν ανέκδοτο
λόγιο καλαμπούρι μέσα στον γκόθικ οικισμό τους
για να σαρκάσουνε τον σχολαστικισμό τους.

«Πείτε μου, αγαπητέ συνάδελφε
πόσο μεγάλη λέτε να την είχε;».
«Για barba immissa ομιλεί ο Βιργίλιος
ήτοι μακριά γενειάδα, ναι, μα μέχρι που του έφτανε;»
«Εάν το μήκος της ήτο πιο σαφές
θα ημπορούσαμε να υπολογίσουμε με βάση την εμφάνιση
πόσον χρόνο έκανε ο Αινείας να φτάσει έως τη νήσο των Κυκλώπων
από την Τροία εκκινώντας την ένδοξή του περιπλάνηση»
και άλλα τέτοια τσαχπίνικα.

Επιμύθιο:

Λοιπόν, ακούστε, τα γένια καθώς και τα μαλλιά
μακραίνουν ένα εκατοστό τον μήνα
για παράδειγμα: φρεσκοξυρισμένος εσύ
και σε κυνηγάει Κύκλωπας, μήνα Γενάρη;
τα Χριστούγεννα, η τρομάρα σου θ’ απέχει δώδεκα πόντους μακριά
αν δεν βάλεις λεπίδι όλη τη χρονιά
μήπως τον Ιούνιο ήρθε ο Χάρος τον πατέρα σου να πάρει;
το κηδειόχαρτο βρίσκεται στη μέση της τρίχας
μπας και χώρισες Νοέμβρη μήνα; μ’ έναν ή μία;
είναι σε απόσταση αναπνοής από τη σάρκα σου η απουσία
–και πάει λέγοντας.

Όσο κι αν ξυριστείς ή κουρευτείς
κρέμονται από πάνω σου τα πάντα
αφού κατά το εικός
η θριξ γενική της τριχός
ριζώνει απ’ το μυαλό κι όχι απ’ το δέρμα
δεν την πιάνει λεπίδι
δες και τον Αχαιμενίδη
σίγουρα ξυρίστηκε όταν τον πήρανε στο πλοίο
μα τίποτα, καν μια τρίχα του, δεν ένιωσε χάμω να καταρρέει
ίσως και να ’βαλε μετά κάτι σαν το post shave spray
“Virgilio Barba Italiana” με χαμομήλι για δέρματα μ’ ευαισθησία
φίρμα εδρεύουσα στο Sandrigo κοντά στη Βενετία.
Νομίζετε πως η ξούρα τού απάλυνε τον πόνο;
Πιστεύει κανείς σας πως άμα γουστάρει
ξεφορτώνεται σαν τρίχα τον χρόνο;

_{Μάιος-Αύγουστος 2020}