Τον Φεβρουάριο του 1984 συναντήσαμε την Τσιτσίτα (Eσθήρ) και τον Ίταλο Καλβίνο, τον λαμπρότερο, ίσως, δημιουργό της Ευρώπης των τελευταίων χρόνων, με την Ελένη και με τον Θόδωρο Ιωαννίδη, Ιππότη των Ιταλικών Γραμμάτων και πρώτο μεταφραστή του στα ελληνικά [μετέφρασε τον Ανύπαρκτο ιππότη ( Il cavaliere inesistente, 1959) ― εκδ. Ποσειδώνας, Θεσσαλονίκη 1972, ιππότη τον οποίο υποδύθηκε πρόσφατα στη σκηνή ο Ρωμανός].

Ο συγγραφέας ήταν τότε 61 ετών. Είχε έρθει στην Αθήνα με την ευκαιρία μιας διάλεξης που είχε προσκληθεί να δώσει στο Ιταλικό Ινστιτούτο [ στο ακροατήριο της οποίας παρευρίσκονταν ο Μένης Κουμανταρέας και ο Γιώργος Ιωάννου ]. Λίγους μήνες πριν, συζητώντας στου Ζόναρς με τον Μπόρχες, είχε αναφερθεί ο Καλβίνο: «Μ’ αρέσει ο Καλβίνο...» είχε πει ο Μπόρχες. «Τα τελευταία του βιβλία δεν τα έχω διαβάσει, δυστυχώς. Έχω χρόνια να διαβάσω οτιδήποτε… Πιο πολύ με οδηγεί η μνήμη».

Δοθείσης ευκαιρίας τού μετέφερα τη συνομιλία μας με τον Αργεντινό. Ο Καλβίνο χάρηκε βέβαια για τη διατύπωση του Μπόρχες (με τον οποίο είχε γνωριστεί και προσωπικά), αλλά τη χαρακτήρισε μάλλον ως φιλοφρόνηση κι επέμεινε στη γενική πεποίθηση ότι ο Μπόρχες δεν διάβαζε, εδώ και πολλά χρόνια, κανέναν νεότερο συγγραφέα.

Από τον Καλβίνο, τον άνθρωπο που είχε γνωρίσει τον Τσε Γκεβάρα, τον Τσέζαρε Παβέζε, τον Ρολάν Μπαρτ και τον Ρεϊμόν Κενώ, ζητήσαμε ένα πλήρες βιογραφικό και καμιά καλή φωτογραφία για το ειδικό τεύχος που του ετοιμάζαμε στο Χάρτη. [ Τότε ακόμα δεν υπήρχε η ευκολία του διαδικτύου και τα στοιχεία που διαθέταμε για τη ζωή του ήταν αντλημένα από ψήγματα σποραδικών δημοσιευμάτων και δεν θέλαμε να τον φωτογραφίσουμε σαν παπαράτσι στο υποφωτισμένο μπαρ του ξενοδοχείου «Κινγκ Τζορτζ» του Συντάγματος όπου καθόμασταν. ] Συζητήσαμε τα κείμενα που θα περιλαμβάναμε στα αφιέρωμα και, σε λίγες μέρες, λάβαμε λαμπρές φωτογραφίες, και ένα αυτοβιογραφικό κείμενο ειδικά γραμμένο για τον Χάρτη. Mας έστειλε ακόμα το ανέκδοτο διήγημά του «Ο παγετώνας», που μεταφράστηκε αυθωρεί από τον Ανταίο Χρυσοστομίδη και δημοσιεύτηκε ως παγκόσμια πρεμιέρα στο περιοδικό.

Tο αφιέρωμα εκείνο περιελάμβανε επίσης διάφορα μελετήματα, συνεντεύξεις, άλλο ένα διήγημα και μερικές Αόρατες πόλεις σε μετάφραση του Νάσου Βαγενά και ένα απόσπασμα από το Κάστρο τών διασταυρωμένων πεπρωμένων (που υφολογικά κατάγεται κατά κάποιον τρόπο από το μπορχικό «Ο κήπος με τα διχαλωτά μονοπάτια») σε μετάφραση της Ελένης.

[ Με βάση το κείμενο «Καλβίνο» στο βιβλίο Παρασάγγες, τόμ. Α΄, «Ονομαστικόν», Άγρα 2014 ]