Πολύφερνη λύπη

Σ’ αυτό τ’ ακρογιάλι ξανάρθα.
Λέπια σκουριάς οι κλειδώσεις.
Απ’ τ’ ανέμου τα νεύματα
αλάτι
σταλάζει νωπό.
Οι νεκροί μου
απότιστες ρίζες
γλύφουν τα βότσαλα.
Με φωτιά
φοδράρουν τις τσέπες τους.
Ίσκα αιώνων.
Αίφνης καρφώνουν το μάτι τους
στα τρύπια μου βήματα.
Η νύχτα αδιάφορη
λακτίζει διάττοντες.
Πολύφερνη λύπη
πολύπλαγκτη
σαλπάρισε αύτανδρη.

Συντελεσμένος μέλλοντας

Αφού

το ρόδι σπόρος σύμπαν
διαστέλλεται αδώρητο
στο πορφυρό

καινοφανών εκρήξεις
του μύγδαλου η πτώση
μαρτυρά

κυκλάμινο γιορτάζει τη σκιά
αίροντας τη ντροπή
της γένεσης

και σώμα ντύνεται
το θαύμα
νηπενθές

θα έχει
ο παράδεισος
υπάρξει.

Αρρυθμία

Ο νικητής δείχνει τη νίκη του
κι ο νικημένος την καρδιά του
μια αρρυθμία που τινάζει
όπως της νύχτας τη σιγή
το σκουπιδιάρικο
κι όπως το σύρμα το πουλί
που δεν κρατιέται
παρά στην πτώση
του πετάγματος.

Εξημέρωση

Προσμένοντας
ισημερία του αίματος
στης γης τις φλέβες
βροχής υμέναιο
στου ήλιου τους καταυλισμούς
έμπυρον ενδιαίτημα
στη δρόσο της αφής σου
την αίλουρο σιωπή
ακούσια ημερεύω.