Μια μέρα του Μαγιού χυτή και μιαν αιθέρια μέρα
το χρώμα του ήλιου –αρχαϊκό– ανασάλευε
ασημοκαπνισμένων, σπαθωτών
ψαριών ακτίνες και ψιθύριζε στα φύλλα:
«Πρεπό δεν είναι ιχθύς να εκμεταλλεύεται
άλλον ιχθύν, μηδέ τον χρόνο χρόνος,
πουλί τον άγγελο, τα θεία τον άνθρωπο,
τον ουρανό ουρανοί».

Σήμερα λάμπει ο δαίμονας. Η κόκκινη
λεπτή του επιδερμίς, τ’ άφραστα μπλε μαλλιά του,
τα εγχάρακτα τρεχούμενα πτερά του και η προσθήκη
φιδιών στα μάτια του γιομίζουν το καλόν
με θραύσματα ευγενείας.
    Κάτωθε απ’ το γείσο
προσέρχονται τα μάρμαρα και όλα τα κλεμμένα
γλυπτά του Παρθενώνα. Του Έλγιν η ψυχή
με τη διχαλωτή ουρά της πώς στενεύει
σταδιακά σε μέση βαθυπράσινη!

Χρώμα και χρώμα, χρώματα και κύανος και ώχρα,
ουσίες υλικών επιστροφής:
κιννάβαρι, χρυσόκολλα, ιός χαλκού και μίλτος…

Ας μην τα παραλέμε και διαχύνουμε
κάθε ταινία και ρόδακα και παρυφές μαιάνδρων.
Εδώ συμβαίνει κάτι περισπούδαστο:
ήρθαν εδώ τα μάρμαρα –χειροκροτήστε οι φίλοι
των ορυκτών, των βάθρων, των πέπλων, των αέρηδων–
και τι σανδάλια ή κόσμημα και τι νευρά και ρόδια!
Περνά η πομπή, μας χαιρετάν τ’ αλόγατα που λείπαν
με της Σελήνης την καρδιά και με τα κάλλη
ξύπνου που σμίγει σ’ όνειρο το γυρισμό του ξένου.

ΒΡΕΙΤΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ Κυριάκου Χαραλαμπίδη ΣΤΟΝ ΙΑΝΟ