Χάρτης 16 - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2020
https://dev.hartismag.gr/hartis-16/klimakes/giebgkeni-gieftoysenko-otan-aneteile-to-proswpo-soy
Όταν ανέτειλε το πρόσωπό σου
πάνω απ’ την τσαλακωμένη μου ζωή
στην αρχή κατάλαβα μονάχα
πόσο όλα όσα είχα ήταν φτωχά.
Ύστερα, η ξεχωριστή του λάμψη
πάνω σε δάση, ποτάμια και πελάγη,
μου φανέρωσε τον κόσμο των χρωμάτων
όπου δεν είχα ακόμα μυηθεί.
Φοβάμαι, φοβάμαι τόσο,
μήπως κι η αναπάντεχη ανατολή του ήλιου σβήσει,
μήπως οι αποκαλύψεις, τα δάκρυα κι η έξαψη χαθούν,
μα τον φόβο αυτό δεν μπορώ ν’ αντιπαλέψω.
Το νιώθω, ο φόβος αυτός
είναι ο έρωτας. Τον τρέφω
εγώ, που δεν μπορώ τίποτε να θρέψω,
του έρωτα ο απρόσεκτος φρουρός.
Ο φόβος αυτός με περισφίγγει.
Οι στιγμές αυτές – το ξέρω – λίγο αντέχουν,
και τα χρώματα για μένα θα χαθούν
μόλις το πρόσωπό σου γείρει προς τη δύση.
[ 1960 ]
Κλείνουμε όπως αρχίσαμε (με Γεφτουσένκο) την φευγαλέα ματιά στην ποίηση μιας ξεχασμένης εποχής, που μιλά για τη χαρά και τον πόνο του έρωτα σ’ ένα κόσμο που τον έχουμε εγγράψει από μακριά ως άχαρο και συχνά βάναυσο. Εκεί όπου ο έρωτας των ανθρώπων ερχόταν να αναδειχθεί σαν κάτι εξαιρετικά πολύτιμο και εύθραυστο και, μαζί με τον ηρωισμό τού να αντέχεις σε αλλόκοτες και σκληρές αντιξοότητες, αποτελούσαν ίσως τα μόνα σημεία όπου μπορούσε να αναδυθεί η χάρις. Είναι ίσως μια καλή παρακαταθήκη η ποίηση μιας τέτοιας εποχής στις δικές μας γενιές, από την εδώ πλευρά, που έζησαν σε γενικές γραμμές σ’ έναν πιο ανέμελο κόσμο, με πιο απλόχερα δοσμένα τα δώρα της χάριτος, για να φτάσουν γερασμένες σε τούτη την, από πολλές απόψεις, δύσκολη εποχή. Ιδιαίτερα τούτες ακριβώς τις μέρες. Σήμερα. Ποια άλλη ευλογία μας έχει μείνει; Ας αντέξουμε.