^{————————————————}

^{ΑΠΟ ΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΝΙ}

^{————————————————}

Σαν να τους είχε καλοαρέσει εκεί στο δημοτικό ραδιόφωνο της περιοχής του η συνεργασία που είχανε με τον κύριο Νί για την Ημέρα της Γυναίκας και του φορτώθηκαν πάλι. Αυτή τη φορά ο Σταθμός θα συμμετείχε στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης βγάζοντας στον αέρα ζωντανά, από το πρωί που θα ξεκινούσε το πρόγραμμα και κατά διαστήματα όλη την ημέρα μέχρι αργά το βράδυ που θα έκλεινε με σαχλοτράγουδα, απαγγελίες ποιημάτων από τους ίδιους τους ακροατές με οποιοδήποτε ποίημα της αρεσκείας τους. Το ποίημα θα μπορούσε να είναι είτε κάποιου γνωστού δόκιμου ποιητή είτε δικό τους πρωτότυπο δημιούργημα.
Ο κύριος Νι αναστατώθηκε, πού να βρει ποίημα, που δεν υπήρχε ούτε μία ποιητική συλλογή στο σπίτι, ούτε καν ένα οποιοδήποτε βιβλίο, παρά μόνο περιοδικά του κιλού και πάλι περιοδικά; Πώς είναι δυνατόν, αναρωτήθηκε, ένα ολόκληρο σπίτι να ζει και να αναπνέει χωρίς βιβλία, χωρίς ποιήματα και χωρίς στίχους μέσα στην καρδούλα του; Άνοιξε ντουλάπια, τράβηξε συρτάρια, αναποδογύρισε κούτες και επιτέλους χαμηλά, στα σκοτάδια ενός μπαούλου ανακάλυψε ξεχασμένα τα φοιτητικά του τετράδια με σημειώσεις από μαθήματα και κάποια νεανικά του γραφτά σκόρπια εδώ κι εκεί στα περιθώρια, τρέλες της ηλικίας και ακρότητες, όπως τις είχε αποκαλέσει.
Τράβηξε ένα πολυκαιρισμένο φύλλο χαρτί με τον γραφικό του χαρακτήρα εκείνης της εποχής και πιάστηκε να διαβάζει.

Περιχαρής με την ανακάλυψη αυτού του νεανικού ατοπήματος όπως το χαρακτήρισε, σκέφτηκε ότι αυτό ακριβώς το στιχούργημα θα είναι ό,τι πρέπει για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, το καθαρόγραψε λοιπόν σε λευκό-κρεμ χαρτί, το έβαλε σε φάκελο, σάλιωσε, σφράγισε, έγραψε απέξω την διεύθυνση του ραδιοφωνικού σταθμού και με την καλύτερη των διαθέσεων βγήκε στο ταχυδρομείο της γειτονιάς του για να το ταχυδρομήσει.