1.

Μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει την θέση που βρισκόμαστε. Θα αρκούσε να μην ήμασταν τα ίδια πρόσωπα με αυτά που προέκυψε να είμαστε. Αυτό είναι πιο εύκολο από ότι ακούγεται. Ο Οιδίπους, για παράδειγμα. Θα αρκούσε να μην ήταν ο Οιδίπους Τύραννος, αλλά ένα πρόσωπο διαφορετικό, όπως η Φαίδρα. Ας φανταστούμε το πρόσωπο του Οιδίποδα να ήταν η Φαίδρα.
Ας φανταστούμε τώρα την Φαίδρα να λαμβάνει τον χρησμό του Οιδίποδα. Αυτό ακούγεται λιγότερο πειστικό. Δύσκολα θα ζητούσε η Φαίδρα χρησμό, ή οτιδήποτε, από έναν άντρα και μάλιστα θεό, όπως ο Απόλλωνας. Ωστόσο, οι επισκέψεις σε μαντεία είναι μια συνήθεια των ανθρώπων, οπότε θα μπορούσε να είχε συμβεί. Κάποιοι λένε πως υπάρχουν πιθανοί κόσμοι όπου έχει ήδη συμβεί.
Υποστηρίζω ότι στην περίπτωση αυτή, η συνέχεια θα ήταν η αναμενόμενη. Εκτός κι αν πιστέψουμε πως είναι πιθανό ένα πρόσωπο να είναι ταυτόχρονα ο πατέρας του ή να υπάρξει γάμος ανάμεσα σε ζωντανούς και νεκρούς, ο χρησμός θα διαψεύδονταν, καθώς, μαθαίνοντάς τον, ο «Οιδίπους» θα αυτοκτονούσε αφήνοντας πίσω ένα σημείωμα χωρίς συνέπειες.
Χωρίς τις συνέπειες των πράξεών μας δεν υπάρχει τραγωδία. Βέβαια, πάντοτε υπάρχει το ενδεχόμενο να μας παρακολουθούν θεατές που εμείς δεν βλέπουμε και που γνωρίζουν πράγματα για μας που εμείς δεν γνωρίζουμε. Τότε οι πράξεις μας θα ήταν απλώς ένα πρόσχημα για άλλες πράξεις οι οποίες δεν αφορούν κανένα. Οτιδήποτε συμβαίνει θα ήταν τραγική ειρωνεία και οποιοδήποτε πρόσωπο εξίσου τραγικό με ένα άλλο.

Κατά μία εκδοχή, οι Ερινύες είναι ξαδέρφες των Σειρήνων. Οι τελευταίες δεν χρειάζεται να προσπαθήσουν. Ασχολούνται μόνο με πράγματα που τους αρέσουν, όπως το τραγούδι. Δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο ταλέντο και το ξέρουν. Απλώς περνούν την ώρα τους με αυτό. Άλλωστε δεν γνωρίζουμε κανέναν να το έχει ακούσει, εκτός από τον Οδυσσέα, ίσως, που δεν μπήκε στον κόπο να το αναφέρει. Ήταν αρκετά έξυπνος. Δεν του άρεσαν τόσο πολύ οι γυναίκες, το σεξ ή το τραγούδι.
Τις Ερινύες, όλοι τις έχουμε ακούσει. Είναι συνεπείς και ανυπόμονες. Ζηλεύουν τις ξαδέρφες τους. Από τότε που η μέρα εναλλάσσεται με νύχτα, κάτι που δεν ίσχυε πάντοτε, κάθονται μπροστά στον καθρέφτη. Προσπαθούν να μας αρέσουν. Όταν είναι έτοιμες, έρχονται να μας συναντήσουν, χωρίς να ξέρουν ότι μας εκδικούνται.