Nel momento in cui senti come lampo
spezzarglisi il braccio, s’accese lume e
conobbe se stesso.

1813, 27 Αυγούστου, Δρέσδη: δεξιός βραχίων, αποκομμένος, με πληγή από χαλύβδινη σπάθη γαλλικής κατασκευής∙ 1820, 11 Απριλίου, Πετρούπολη: ζυγός, αν δεν δύνανται να ελευθερωθούν από τον ζυγόν, τουλάχιστον να τον ελαφρώσουν∙ 1820, 29 Δεκεμβρίου, Κισινάου: σφραγίδα από κόκκινο βουλοκέρι, κείμενο δυσανάγνωστο, γραμμένο με το αριστερό (βλ. 1813)∙ 1821, 22 Φεβρουαρίου, Σκουλένι: κυανούν βαθύτατον, λοφίο λευκό και παραμάνα, λάβαρο με παράσταση φοίνικος, ο παντεπόπτης οφθαλμός, ποτάμια παρόχθια ιλύς∙ 1821, 24 Φεβρουαρίου, Ιάσιoν: τα βραβεία της δόξης και τιμής, Η Πατρίς θέλει ανταμείψη τα ευπειθή και γνήσιά της τέκνα με ~, νόθα και ασιανά σπέρματα, τα δε απειθή και κωφεύοντα εις την τωρινήν της πρόσκλησιν, θέλει αποκηρύξη ως ~∙ 1821, 7 Ιουνίου, Δραγατσάνι: σημαία τρίχρωμος, σταυρός ισόκερος, δαφνοστεφής, το ρήμα «αναγεννώμαι», μύρτος, η ~ είναι φύλλον ατίμητον, κλαδιά, και καλά τα ~ της κυπαρίσσου∙ 1821, 8 Ιουνίου, Ρίμνικ: αγέλαι, Άνανδροι, ~ λαών!, δάση, Εξέλθετε από τα ~, καταβήτε από τα βουνά, τα άσυλα της ανανδρίας σας, ποτόν, Η ενθύμησίς των θα είναι πάντοτε το μόνον δροσιστικόν ~ της ψυχής μου∙ 1823-1827, Τερεζίν: σκωρία καγκέλων∙ 1828, 31 Ιανουαρίου, Βιένη: πιστοποιητικό θανάτου, μυοτονική δυστροφία σε τελικό στάδιο, συμπτώματα ακαμψίας, οστεοπενίας, πρώιμης τριχόπτωσης, έντονης υπνηλίας, δυσχέρειας εις το την κεφαλήν ν’ ανασηκώσει (πώς προσηυχήθη)∙1828, 2 Φεβρουαρίου, Νεκροταφείο Ζανκτ Μαρξ (όπου και ο Μότσαρτ): η σορός (πλην καρδίας και δεξιού βραχίονος, βλ. 1859 και 1813, αντίστοιχα)∙ 1829: τραπουλόχαρτο, ρήγας μπαστούνι∙ 1835, Τυπογραφία Α. και Ν. Αγγελίδων, Αθήνα: Η Κιθάρα, σελ. ιη΄, χλαμύδα της Ελλάδος, ήκουσα κατά πρώτον την φωνήν του Μονόχειρος Υψηλάντου δεικνύοντος την ~ καθημαγμένην∙ 1852, Μόναχο, στις στοές του Χόφγκαρτεν: λιθογραφία του Πέτερ Φον Ες (λάθος χέρι κομμένο, βλ. 1813)∙ 1859, Αμαλίειον Οικοτροφείον, Κηφισιά: η καρδιά του∙ 1869, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Αθήνα: μαρμάρινο μνημείο, έργο του Λεωνίδα Δρόση, οικόσημο (ταύρος και αητός), το σπαθί του Παλαιολόγου∙ 1903, 18 Φεβρουαρίου, Ραπολτενκίρχεν: τα οστά του (πλην δεξιού βραχίονος, βλ. 1813)∙ 1930, Οδός Φλιτ, Λονδίνο: πράσινο γραμματόσημο, έκδοση Ανεξαρτησίας, χαλκογραφική μέθοδος, η στους φιλοτελικούς κύκλους αποκαλούμενη σειρά των «Ηρώων»∙ 1964, Αύγουστος, Πεδίον του Άρεως, Ναός των Αγίων Ταξιαρχών: τα οστά του (πλην δεξιού βραχίονος, βλ. 1813)∙ 2014, 30 Σεπτεμβρίου, Πλατεία Φιλικής Εταιρείας: μπρούτζινη προτομή, έργο του Γεωργίου Ρούσση, με την ευγενική χορηγία Ευαγγέλου Μαρινάκη, γόνου Υψηλάντων εκ μητρός του, δάκρυα, ω ιερά πλην τρισαθλία πατρίς, ορκίζομαι εις τας πολυχρονίους βασάνους σου, ορκίζομαι εις τα πικρά ~∙ 2017, 20 Σεπτεμβρίου, Πεδίον του Άρεως: κόκκινη μπογιά ή μαρκαδόρος.